به طور معمول، نوزاد باید در هفته‌های 38 تا 42 بارداری به دنیا بیاید. سپس رشد آن در رحم کامل می‌شود. نوزادانی که نارس به دنیا می‌آیند برای جبران زمان ازدست‌رفته به زمان نیاز دارند. آنها چهار، شش یا حتی بیشتر از سایر کودکانی که در ترم متولد می‌شوند کوچکتر هستند – و این در ابتدای زندگی بسیار مهم است. هر روز در محافظت از رحم برای رشد کودک مهم است. فرایندهای مهم رشد مغز می‌تواند در آنجا بهتر از انکوباتور در بخش مراقبت‌های ویژه انجام شود. در ادامه همراه ما باشید تا درمورد نوزادان نارس هفت ماهه توضیح دهیم.
فهرست مقالات
آیا زایمان بعد از 7 ماه بی‌خطر است؟
نوزادانی که قبل از هفته سی و هفتم بارداری متولد می‌شوند نارس محسوب می‌شوند؛ که به آنها «نوزادان نارس» نیز گفته می‌شود. مادرانی که کودک نارس به دنیا می‌آورند اغلب مضطرب و مضطرب هستند. نوزادان نارس بیشتر در معرض خطر یک یا چند عارضه هستند.
وقتی نوزاد در هفته 28 به دنیا می‌آید:
به گفته کارشناسان آکادمی اطفال آمریکا (AAP) نوزادانی که بعد از هفته 28 بارداری متولد می‌شوند تقریباً (94 درصد) شانس زنده ماندن دارند، اگرچه نسبت به نوزادانی که دیرتر به دنیا می‌آیند، معمولاً عوارض بیشتری دارند و به مراقبت‌های ویژه در NICU نیاز دارند.
شایع‌ترین علت زایمان زودرس چیست؟
علل شایع زایمان زودرس عبارت‌اند از: بارداری‌های چندقلو، عفونت‌ها و بیماری‌های مزمن مانند دیابت و فشارخون بالا. بااین‌حال، اغلب هیچ علتی شناسایی نمی‌شود. همچنین ممکن است یک تأثیر ژنتیکی وجود داشته باشد.
منظور از “سن اصلاح شده” چیست؟
برای اینکه بتوانیم رشد فیزیکی (و بعداً ذهنی) نوزادان نارس را بهتر ارزیابی کنیم، “سن اصلاح شده” وجود دارد. برای انجام این کار، زمان تولد نارس واقعی تا سررسید محاسبه شده اولیه از سن کم می‌شود. اگر نوزادی پنج هفته زودتر از موعد به دنیا بیاید، هشت هفته پس از تولد تنها به سن سه هفته رسیده است – و بنابراین از نظر رشد با نوزادان کامل سه‌هفته‌ای قابل‌مقایسه است.
“سن اصلاح شده” به والدین نوزاد نارس کمک می‌کند تا بفهمند و به اطرافیان خود توضیح دهند که چرا نوزادشان هنوز این‌قدر کوچک است و هنوز به نقاط عطف خاصی (بالابردن سر، گرفتن، خزیدن و غیره) نرسیده است و آرامش خود را حفظ کنید: حتی اگر سن اصلاح شود، نوزادان نارس همیشه می‌توانند کندتر رشد کنند – و بعداً به آنها برسند. مراحل رشد فقط به‌تعویق‌افتاده است.
بسیاری از مطالعات علمی نشان می‌دهد که نوزادان نارس سالم معمولاً با همان سرعت رشد کودکان متولد شده در ترم رشد می‌کنند. مراحل رشد فقط به همان تعداد هفته بعد از تولد نارس انجام می‌شود. آنها مانند سایر کودکان به طور متوسط در هفت تا هشت ماهگی – پس از سن اصلاح شده – می‌خزند و در حدود 12 ماهگی راه می‌روند.
بااین‌وجود، به‌ویژه در مورد نوزادان نارس، مهم است که رشد متناسب با سن آنها را بررسی کنیم تا بتوان با اقدامات درمانی مناسب از آنها حمایت کرد و هرگونه نقصی را به‌موقع جبران کرد. لطفاً هیچ یک از قرارهای پیشگیرانه را از دست ندهید! معاینات باید همیشه برای نوزادان نارس مطابق با تاریخ واقعی تولد، مانند سایر کودکان، برنامه‌ریزی شود. بااین‌حال، کودک باتوجه‌به سن اصلاح‌شده‌اش قضاوت می‌شود.
اینکه کودک چقدر خوب رشد می‌کند – به‌غیراز تاریخ تولد – به عوامل دیگری بستگی دارد:
- خواه در زمان تولد رشد مناسبی با سن داشته باشد یا اینکه برای هفته مربوطه بارداری خیلی کوچک بوده است (تأخیر رشد داخل رحمی) .
- اینکه آیا می‌توان بلافاصله پس از تولد از آن مراقبت کرد.
- این که آیا عوارضی مانند بیماری مزمن ریوی (دیسپلازی برونکوپولمونری) وجود داشته باشد.
- اینکه آیا پس از ترخیص از بیمارستان، به دریافت مراقبت‌های واجد شرایط از سوی متخصصان اطفال باتجربه که در نوزادان متخصص هستند ادامه خواهد یافت یا خیر.
- چه والدینی داشته باشد که آن را با صبر و حوصله تشویق کنند، به طور منظم در درمان شرکت کنند، در قرار ملاقات‌های پزشک و معاینه با متخصصان قرار بگیرند.
چه مدت طول می‌کشد تا یک نوزاد نارس به رشد کامل برسد؟
پیش‌بینی اینکه واقعاً آینده چه خواهد بود، حتی برای نوزادان نارس که به‌خوبی رشد می‌کنند، دشوار است. اما به طور متوسط، نوزادان نارس پس از حدود دو سال به رشد جسمانی می‌رسند. از این نقطه به بعد، دیگر تفاوت عمده‌ای با دیگر کودکان وجود ندارد.
وقتی صحبت از رشد زبانی و ذهنی به میان می‌آید، باید با کمی زمان بیشتر، حدود سه سال، حساب کنید. از نظر آماری، نوزادان نارس مشکلات مدرسه‌ای مانند اختلالات یادگیری مانند ضعف در خواندن، املاء و حساب را تا حدودی بیشتر از کودکان متولد شده در ترم دارند. ضریب هوشی نوزادان نارس از نظر آماری کمی کمتر از سایر کودکان است. علاوه بر این، کودکانی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند، تمایل به کمبود توجه ( ADHD با یا بدون بیش‌فعالی)، اختلالات گفتاری و اختلالات هماهنگی (دیسپراکسی) دارند.
پسرها دوبرابر بیشتر در معرض مشکلات هستند. این ممکن است به دلیل رشد زمانی متفاوت مغز در پسران و دختران، شبیه به بلوغ باشد.
کودکان بسیار کم‌وزن (کمتر از 1500 گرم) احتمالاً برای چند سال کوچکتر از همسالان خود خواهند بود. برخی حتی در تمام عمر خود کوچک می‌مانند. در مورد تأخیر رشد قابل‌توجه، درمان‌های هورمونی ممکن است کمک کند. این نوزادان نارس «افراطی» همچنین در معرض افزایش خطر مشکلات بینایی (چه آنها رتینوپاتی نارس نیز داشته باشند یا نه) و مشکلات شنوایی، و همچنین حداقل اختلال عملکرد مغزی (MCP) یا اختلال مغزی هستند.
رشد اجتماعی نوزادان نارس
کودکانی که نارس به دنیا می‌آیند اغلب کوچکتر از همسالان خود هستند، در چند سال اول زندگی بیشتر بیمار می‌شوند و والدین گاهی اوقات بسیار نگران هستند. به‌خصوص هنگام ورود به مهدکودک یا مدرسه، اغلب آشکار می‌شود که ترس و نگرانی کودک چقدر عمیق است. رهاکردن به‌خصوص دشوار است.
این می‌تواند منجر به این شود که یک کودک بیش از حد محافظت شده، نقش ویژه‌ای را در خانواده برعهده بگیرد و اعضای خانواده را در اطراف آن اداره کند. اما اگر چنین کودکی فضای محافظت شده را ترک کند، اجرای این رفتار خودباورانه در محیطی عجیب برای او دشوار خواهد بود. باید بیاموزد – حداکثر در مهدکودک – با کودکان دیگر به‌عنوان یکسان رفتار کند و بپذیرد که موقعیت خاصی ندارد فقط به این دلیل که کوچکتر و ظریف‌تر از دیگران است.
دیدگاه کاربران