ریتالین یک داروی محرک است که پزشکان به طور مکرر برای درمان افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) تجویز می کنند. این دارو دارای اثرات خفیف و شدید می باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد عوارض جانبی خفیف و شدید ریتالین و فعل و انفعالات آن با سایر مواد ، به مطالعه ادامه دهید.
ریتالین چیست ؟
ریتالین یک داروی مصنوعی فقط با نسخه قابل خریداری است که مردم اغلب از آن برای درمان ADHD استفاده می کنند. ریتالین یک نام تجاری است. این ماده حاوی ماده شیمیایی فعال متیل فنیدیت است. ریتالین یک محرک سیستم عصبی مرکزی (CNS) است. این ماده با تحریک مواد شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین ، مواد شیمیایی مرتبط با کنترل و توجه ، کار می کند.
دوپامین رابطه مستقیم با لذت دارد. نوراپی نفرین برای آماده عمل شدن ، مغز و بدن را بسیج می کند و درگیر جنگ یا واکنش می شود.
موارد استفاده از ریتالین
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) ریتالین را برای درمان ADHD در بیماران کودکان 6 سال و بالاتر تأیید کرده است. علائم ADHD شامل مشکل در تمرکز و توجه ، مشکل در کنترل رفتار و بیش فعالی است.
FDA همچنین ریتالین را برای درمان ناركولپسی بزرگسالان تأیید می كند.
از ریتالین برای درمان اختلال افسردگی اساسی و سرطان انتهایی نیز استفاده کرد.
متیل فنیدیت مانند سایر محرک ها مستعد سواستفاده است.
توانایی آن در بهبود تمرکز به معنای این است که برخی افراد از آن برای تقویت توانایی شناختی استفاده می کنند.
ریتالین به صورت قرص وجود دارد که فرد می تواند به صورت خوراکی آن را مصرف کند.
اثرات جانبی ریتالین
برای اکثر افرادی که ریتالین تجویز می کنند ، این دارو به آنها کمک می کند تا تمرکز کنند و اعمال خود را کنترل کنند. این می تواند به عملکرد روزمره در مدرسه یا شغل آنها کمک کند.
روی بسته متیل فنیدیت اطلاعاتی دارد که همه جنبه های استفاده از دارو را شرح داده است. این هشدارها و واکنشهای جانبی بالقوه ناشی از مصرف دارو را ذکر می کند. با این حال ، همه واکنش متفاوتی به داروها نشان می دهند. بعضی از افراد ، عوارض جانبی بسیار کمی از مصرف ریتالین را تجربه خواهند کرد.
عوارض جانبی خفیف
ریتالین دارای اثر کوتاه مدت است ، بنابراین دارو برای مدت طولانی در بدن باقی نمی ماند. این بدان معناست که هرگونه عوارض جانبی معمولاً در زمانی که ریتالین در سیستم شخص است ، رخ می دهد.
برخی از عوارض جانبی خفیف ریتالین عبارتند از:
آشفتگی
یک احساس انرژی
سردرد
مشکل خوابیدن
بدخلقی
اضطراب
حالت تهوع
کاهش اشتها
توجه داشته باشید که این یک لیست جامع از تمام عوارض جانبی نیست. قبل از مصرف ریتالین ، فرد باید با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی و اینکه آیا ریتالین گزینه مناسبی برای او است صحبت کند. ریتالین برای افرادی که دارای مشکلات قلبی ، سابقه تشنج یا افراد مستعد اضطراب هستند ، ممکن است اوضاع را بدتر کند.
شخصی که نسخه ای از داروی ریتالین را دریافت می کند باید هر چند ماه یکبار به صورت منظم قرار ملاقات با پزشک خود بگذارد. پزشک باید در مورد علائم فرد سوال بپرسد ، فشار خون فرد را بررسی کند و در صورت لزوم میزان دوز دارو را کم یا زیاد کند.
عوارض جانبی جدی ریتالین
برخی از عوارض جانبی شدید ریتالین عبارتند از:
واکنشهای قلبی عروقی ، از جمله مرگ ناگهانی ، سکته مغزی و حمله قلبی
افزایش فشار خون
افزایش ضربان قلب (tachycardia)
اثرات جانبی روانپزشکی ، از جمله بدتر شدن شرایط روانی از قبل
ایجاد علائم روان پریشی یا شیدایی جدید
نعوظ پایدار و گاهی دردناک در مردان
گردش خون ضعیف ، شامل پدیده رینود
متوقف شدن رشد و کاهش وزن در بیماران کودکان
احتمال سواستفاده و وابستگی
توجه داشته باشید که این یک لیست جامع از تمام عوارض جانبی جدی نیست. قبل از مصرف ریتالین ، فرد باید با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی و اینکه آیا ریتالین گزینه مناسبی برای او هست یا خیر صحبت کند.
ریتالین می تواند رشد در کودکان و نوجوانان را سرکوب کند ، خصوصاً در چند سال اول مصرف دارو. یک پزشک قد و وزن جوانان مصرف کننده ریتالین را کنترل می کند.
تحقیقات نشان داده است که مشکلات گردش خون ، از جمله بیماری رینود ، با استفاده از متیل فنیدیت مرتبط بوده است. اگر فردی دچار بی حسی انگشتان دست و پا شد ، باید سریعاً با پزشک تماس بگیرد.
داروهای محرک مانند ریتالین می توانند اعتیاد آور باشند و در صورت سو مصرف، می توانند پیامدهای طولانی مدت سلامت روان داشته باشند. دوزهایی که توسط پزشک تجویز می شود بعید است که منجر به وابستگی شود.
مصرف بیش از دوز تجویز شده ریتالین همچنین می تواند به قلب ، سیستم عصبی و سیستم ایمنی بدن فشار وارد کند و منجر به عوارض طولانی مدت در سلامتی شود.
در موارد نادر ، ریتالین ممکن است یک واکنش آلرژیک ایجاد کند. علائم متداول برای مراقبت عبارتند از:
- خارش
- گرفتگی بینی یا ورم در غشا مخاطی بینی
- کهیر (لکه های قرمز خارش دار روی پوست)
- راش پوستی
- آبریزش یا خارش در چشم
- خارش گلو
آیا می توان بدون تجویز پزشک ریتالین مصرف کرد؟
مصرف یا در اختیار داشتن این دارو بدون نسخه پزشک غیرقانونی است. اگر شخصی از ریتالین به صورت تفریحی یا بیشتر از تجویز پزشک خود استفاده می کند ، نشانه سو مصرف و اعتیاد می تواند باشد.
برخی از افراد ریتالین را به دلیل اثر تحریک کننده به صورت تفریحی مصرف می کنند. این دارو قادر است احساس هوشیاری و انرژی موقت به مصرف کننده بدهد. همچنین می تواند منجر به احساس اعتماد به نفس بیش از حد شود ، که می تواند منجر به رفتار پرخطر شود.
دوز بالای ریتالین می تواند منجر به موارد زیر شود:
- هذیان یا توهم
- لرزش یا انقباض
- پارانویا
- اضطراب و ترس ناگهانی
- تشنج
- گیجی
در صورت داشتن هر یک از این علائم ، فرد باید به دنبال مراقبت پزشکی باشد.
اثرات بلند مدت
یک شرکت دارویی برای اولین بار متیل فنیدیت را با نام ریتالین در سال 1954 به بازار عرضه کرد. از آن زمان ، ثابت شده است که این دارو برای اکثر افراد به عنوان درمانی برای ADHD و غیره ایمن است. در مطالعه ای مربوط به تأثیرات طولانی مدت رفتاری مرتبط با استفاده از ریتالین بررسی شد. این بررسی هیچ مدرک موثقی در رابطه با تأثیر طولانی مدت ریتالین بر رفتار را پیدا نکرد.
تداخلات دارویی ریتالین
وقتی شخصی ریتالین را در کنار سایر داروها مصرف می کند می تواند خطرناک باشد. با توجه به درج بسته ، ریتالین با داروهای زیر تداخل می کند:
(MAOIs) یا بازدارنده های مونوآمین اکسیداز : MAOI ها شامل سلژیلین ، ترانیل سیپرومین ، ایزوکارباکسازید ، فنلزین ، لاینزولید و متیلن بلو هستند. افراد نباید ریتالین را در کنار این داروها مصرف کنند زیرا باعث ایجاد عوارض جانبی شدید و گاه کشنده می شود.
داروهای ضد فشار خون : این داروها شامل دیورتیک ها ، مسدود کننده های کانال کلسیم ، مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) ، مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II) ARB) ، بتا بلاکرها و آگونیست های گیرنده آلفا 2 با عملکرد مرکزی هستند.
داروهای بیهوشی خاصی : داروهای بیهوشی که باعث تداخل می شوند عبارتند از: هالوتان ، ایزوفلوران ، آنفلوران ، دسفرلران و سووفلوران.
سایر داروهای احتمالی که باعث ایجاد تداخلات دارویی می شوند!
سایر داروهای احتمالی که باعث ایجاد تداخلات دارویی می شوند عبارتند از:
- داروهای ریفلاکس اسید ، مانند آنتی اسیدها ، مسدود کننده های H2 و مهار کننده های پمپ پروتون
- داروهای فشار خون مانند لوزارتان ، والسارتان ، ایربسارتان ، انالاپریل ، لیزینوپریل ، هیدروکلروتیازید و فوروزماید
- داروهای ضد روان پریشی ، مانند کلرپرومازین و هالوپریدول
- داروهای تشنج ، مانند فنی توئین و فنوباربیتال
- وارفارین
- کافئین
- داروهای سرماخوردگی یا آلرژی
قبل از مصرف ری تالین ، فرد باید سایر داروهایی را که مصرف می کند به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهد. پزشک یا داروساز می توانند در مورد اختلالات احتمالی با ری تالین مشاوره دهند.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
هر کسی که نسخه ای از داروهای ری تالین را دریافت می کند ، برای بررسی میزان دوز مصرفی داروی خود باید مرتباً به پزشک یا متخصص بهداشت دیگر مراجعه کند. از آنجا که ریتالین یک داروی کاملاً کنترل شده است ، فرد هر بار به نسخه جدیدی از پزشک نیاز خواهد داشت.
اگر دارو اثرات خود را از دست داد یا عوارض جانبی نامطلوبی داشت ، فرد باید به پزشک خود اطلاع دهد. پزشک ممکن است مقدار داروی تجویز شده را دوباره کم یا زیاد کند. فردی که ریتالین مصرف می کند هرگز نباید دوز خود را تغییر دهد و ابتدا باید با پزشک مشورت کند.
اگر نعوظ بیش از 4 ساعت طول بکشد یا دردناک باشد ، آقایان باید با اورژانس تماس بگیرند. این می تواند نشانه یک مشکل جدی باشد که نیاز به درمان فوری دارد.
اگر فردی دچار بی حسی در انگشتان دست و پا یا تغییر حساسیت پوست یا رنگ پوست شد ، باید با 115 یا اورژانس تماس بگیرد.
درد قفسه سینه ، تغییر در ضربان قلب یا مشکلات تنفسی نیز می تواند خطرناک باشد و فرد باید بلافاصله با اورژانس تماس بگیرند.
خلاصه
پزشکان ری تالین را برای درمان بیماری هایی مانند ADHD و نارکولپسی برای چندین دهه تجویز کرده اند. از طرق مختلف روی افراد تأثیر می گذارد اما در صورت استفاده طبق دستور پزشک ، بی خطر است. ری تالین در هر دوزی می تواند اعتیاد آور و عوارض جانبی جدی داشته باشد.
دیدگاه کاربران