اختلال خوردن شامل دوره های پرخوری بیش از حد است که اغلب با یک وضعیت بهداشت روان مانند افسردگی یا اضطراب بروز می کند. اختلال پرخوری هم بر زن و هم بر مرد می تواند تأثیر بگذارد ، اغلب در نوجوانی و اوایل بزرگسالی افراد را تحت تأثیر قرار می دهد .
برای فرد مبتلا به اختلال پرخوری ، غذا خوردن و پرخوری می تواند روشی برای مقابله با مشکلات عاطفی باشد. درمان این عارضه یافتن علت و همچنین یافتن روش های مناسب کنترل غذا خوردن می باشد
بیشتر افراد گاهی اوقات پرخوری می کنند ، مخصوصاً در روزهای تعطیل یا در جشن ها و مراسمات خاص. این نشانه اختلال در خوردن غذا نیست. غذا خوردن زیاد یا پرخوری وقتی به طور مرتب اتفاق می افتد به یک اختلال تبدیل می شود و فرد شروع به احساس شرم و تمایل به پنهان کاری در مورد عادات خوردن می کند.
فهرست مقالات
علائم
فردی که اختلال در خوردن غذا دارد به طور مرتب مقادیر زیادی مواد غذایی ناسالم مصرف می کند. اختلال پرخوري را در سال 2013 به فهرست بيماريهاي رواني اضافه كرده اند. معیارهای اصلی به شرح زیر است:
فرد به طور مكرر و مداوم مشغول خوردن غذا است. پرخوری شامل:
- خیلی سریعتر از حد معمول غذا می خورند
- غذا خوردن تا زمانی که فرد احساس پر شدن می کند
- هنگام گرسنگی ، زیاد غذا می خورند
- به دلیل خجالت در مورد مفدار غذایی که می خورند ، به تنهایی غذا می خورند
- احساس انزجار ، افسردگی یا گناه بعد از خوردن غذا
خوردن بیش از اندازه منجر به چاقی ، دیابت ، فشار خون بالا و سایر عوارض می شود. فرد مبتلا به اختلال پرخوری نیز ممکن است:
- احساس کند که رفتار خوردن غیرقابل کنترل دارد
- نگه داشتن رژیم یا کاهش وزن برایش دشوار است
- از قبل برای خرید غذای ویژه ای برنامه ریزی کند
- غذا پنهان کند
- ظروف غذا خالی را مخفی کند
- احساس هراس ، عدم تمرکز ، اضطراب و ناامیدی داشته باشد
اختلالات خوردن و سلامت روان
اختلال خوردن زیاد ناشی از مشکل بهداشت روان است. شرایطی که معمولاً باعث پرخوری می شود عبارتند از:
- اختلالات خلقی و اضطرابی
- اختلال افسردگی
- اختلال وسواس-اجباری (OCD)
- الکل یا مصرف مواد مخدر
- اختلال شخصیت
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
خوردن زیاد باعث آسیب به سلامت روان و جسمی فرد می شود. هرکسی که متوجه پرخوری شود، باید حتی اگر وزن و وضعیت جسمی سالم دارد ، به پزشک مراجعه کند.
پزشک همچنین ممکن است برخی از آزمایشات را برای بررسی سایر شرایط پزشکی ، مانند مشکلات قلبی یا کیسه صفرا انجام دهد. اغلب افراد به سختی می توانند به کسی – از جمله پزشک – بگویند که اختلال خوردن دارد. با این حال ، درمان می تواند به رفع عادات کنترل نشده غذا خوردن و مشکلات عاطفی اساسی که ممکن است باعث ایجاد این عادات شود ، کمک کند. ممکن است فرد احساس خجالت و انزوا کند. پرداختن به موارد اساسی مانند اضطراب و افسردگی می تواند به حل مشکل کمک کند.
عوامل خطر
علت دقیق اختلال پرخوری مشخص نیست ، اما عوامل بیولوژیکی ، ویژگی های شخصیتی و تأثیرات محیطی همگی ممکن است در این امر نقش داشته باشند. محققان تعدادی از عوامل خطر را با اختلال پرخوری مرتبط دانسته اند :
سن: این اختلال در هر سنی ممکن است رخ دهد ، اما اولین علائم پرخوری اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بیست سالگی شروع می شود. یک مطالعه از دانشجویان دانشگاه نشان داد که اختلال پرخوری در بین مردان و همچنین زنان نسبتاً شایع است و ممکن است با ورزش بیش از حد و نگرانی از تناسب اندام همراه باشد.
تاریخچه شخصی و خانوادگی: اگر فرد افسردگی یا هر نوع اعتیاد دیگری داشته باشد ، ممکن است این خطر را افزایش دهد.
سایر اختلالات غذا خوردن: افرادی که اختلال خوردن دیگری داشته اند ، مانند بی اشتهایی یا بولیمی ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال پرخوری هستند.
شرایط مرتبط: برخی از شرایط پزشکی ، مانند سندرم پرادر-ویلی ، می تواند باعث خوردن غذا شود. این سندرم بر غده هیپوتالاموس و در نتیجه تولید هورمون های تاثیرگذار در مکانیسم کنترل اشتها تأثیر می گذارد. بدن فرد هنگام سیر شدن به آنها هشدار نمی دهد ، بنابراین به خوردن آنها ادامه می دهند.
رژیم غذایی: زنانی که رژیم می گیرند 12 برابر بیشتر از کسانی که رژیم نمی گیرند دچار اختلال خوردن می شوند! برای تأیید رژیم غذایی به عنوان یک عامل خطر ، مطالعات بیشتری لازم است اما برای داشتن یک رژیم غذایی مناسب حتما به پزشک مراجعه نمایید.
مسائل مربوط به سلامت روان: افراد مبتلا به اختلال پرخوری احساس می کنند که کنترل در خوردن غذا ندارند. بنابراین در مقابله با استرس ، اضطراب ، عصبانیت ، غم ، کسالت و نگرانی به غذا خوردن روی می آورند.
زیست شناسی: عوامل بیولوژیکی و ژنتیکی ممکن است در این اختلال نقش داشته باشند. تأثیر تغییرات ژنتیکی در اشتها ممکن است روی عادتهای غذایی فرد تأثیر بگذارد. برخی محققان معتقدند که میکروبیای روده ممکن است تأثیر داشته باشد.
درمان اختلال پرخوری
مشاوره : گفتگو درمانی می تواند به فرد در رفع احساساتی از قبیل احساس گناه ، شرم و اعتماد به نفس کم و همچنین اضطراب ، افسردگی و موارد دیگر کمک کند. درمان شناختی رفتاری (CBT) می تواند روشهای جدیدی را برای نزدیک شدن و حل منازعات و سایر چالشها به مردم بیاموزد. مشاوره تغذیه ای می تواند به فرد کمک کند تا راههای سالم تری برای غذا خوردن داشته باشد.
دارو : در صورت داشتن یک بیماری زمینه ای مانند افسردگی ، هراس اجتماعی ، اختلال وسواس-اجباری (OCD) ممکن است دارو به فرد کمک کند. تشخیص این موضوع با پزشک می باشد. پزشک همچنین ممکن است سرکوب کننده اشتها را تجویز کند.
کنترل وزن: تمرکز اصلی درمان ، پرداختن به مباحث بهداشت روان است که زمینه ساز این شرایط است. با این حال ، ایجاد عادات غذایی سالم به فرد نیز کمک می کند در صورت لزوم در طولانی مدت وزن از دست بدهد. با این حال ، سرویس بهداشت ملی انگلستان (NHS) به مردم توصیه می کند که در طول درمان رژیم غذایی نداشته باشند ، زیرا این امر می تواند درمان را پیچیده و علائم را بدتر کند.
پیشگیری از اختلال پرخوری
هیچ راهی برای جلوگیری از اختلال پرخوری وجود ندارد ، اما افرادی که احساس می کنند در معرض خطر هستند می توانند برای کاهش خطر و جلوگیری از عوارض قدم بردارند. یک اختلال خوردن می تواند برای سلامتی فرد بسیار جدی و مضر باشد ، و هرکسی که علائم مشکلی را تجربه می کند ، باید به دنبال کمک پزشکی باشد.موارد زیر ممکن است به فردی که در معرض این اختلال است کمک کند تا بتواند غذای خود را کنترل کند:
داشتن دفتر غذایی: به فرد کمک کند تا تشخیص دهد که آیا مشکلی در مصرف مواد غذایی خود دارد یا خیر .
خوردن غذاهای کم قند: غذاهایی با قند کمتری دارند ، قند را آهسته تر در طول روز آزاد می کنند. غذاهای قندی ، الکل و کافئین همگی می توانند در نوسانات گلوکز نقش داشته باشند.
وعده های بیشتر، مقدار غذای کمتر: مصرف بیشتر وعده های غذایی کوچکتر به طور مکرر می تواند به حفظ احساس سیر بودن در طول روز و جلوگیری از افزایش قند خون ، که یک عامل خطر برای دیابت است ، کمک می کند.
دیدگاه کاربران