آیا سرطان پوست کشنده است : سرطان پوست یکی از بیماری‌های پوست است که امروزه بسیار شایع شده است. این بیماری که مانند دیگر شاخه‌های سرطان در رشد غیرعادی سلولهای بدن منشأ می‌گیرد دارای عوارض و علائمی در بدن است که در ادامه می‌خواهیم به آن بپردازیم.
سرطان پوست چیست ؟
سرطان پوست شایع‌ترین نوع سرطان در دنیا است. هرساله بیش از 3 میلیون مورد سرطان پوست تشخیص داده می‌شود. بیشتر سرطان‌های پوستی غیر ملانوما هستند و در صورت ابتلا زودرس ممکن است به روش سرپایی توسط متخصص پوست درمان شوند. ملانوما تنها حدود 1 درصد از کل سرطان های پوستی را تشکیل می‌دهد، اما مسئول بیش از 90 درصد مرگ‌ومیر سرطان پوست است.
سرطان پوست زمانی اتفاق می‌افتد که بدن آسیب به DNA داخل سلولهای پوستی را ترمیم نکند و به سلول‌ها اجازه می‌دهد بدون کنترل، تقسیم و رشد کنند. آسیب سلولهای پوستی ممکن است در اثر عوامل مختلفی ازجمله ژنتیک و نوع پوست ایجاد شود؛ اما بیشتر موارد سرطان پوست در اثر تابش بیش‌ازحد نور ماوراءبنفش (UV) در اثر نور خورشید ایجاد می‌شود. سرطان پوست ممکن است به‌عنوان یک نقطه تاریک، ضایعه، زخمی که بهبود نمی‌یابد یا برآمدگی روی پوست ظاهر شود.
انواع سرطان پوست
آیا سرطان پوست کشنده است. شاید این سؤالی باشد که ممکن است برای شما پیش‌آمده باشد. برای پاسخ به این سؤال باید ببینیم که انواع موارد آن کدام است. نوع سرطان پوست به سلولهای آسیب‌دیده بستگی دارد. مثلاً:
سرطان سلول بازال، شایع‌ترین نوع سرطان پوست است، در اثر آسیب به سلولهای پایه که دقیقاً زیر سطح پوست قرار دارند، ایجاد می‌شود.
سرطان سلول سنگفرشی سرطان سلولهای سطح پوست است. سلولهای سنگفرشی همچنین پوشش دستگاه‌های گوارشی و تنفسی و پوشش داخلی اندام‌های توخالی مانند کلیه‌ها را تشکیل می‌دهند.
ملانوما ممکن است در هنگام آسیب دیدن ملانوسیت ها ایجاد شود. این سلول‌ها رنگ‌دانه خود را به پوست می‌دهند و پوست را در معرض آفتاب تیره می‌کنند.
سرطان سلول مرکل در سلول‌ها ایجاد می‌شود که به پوست توانایی لمس آن را می‌دهد. به همین دلیل است که این سلول‌ها که در زیرپوست، کنار سلولهای عصبی قرار دارند، بعضاً سلول لمسی نامیده می‌شوند.
سارکوم کاپوسی (KS): این نوع از سرطان پوست ممکن است به عنوان لکه‌های پوستی یا ضایعات روی پوست (معمولاً در صورت یا پاها) ظاهر شود، اما ممکن است در داخل دهان یا غدد لنفاوی نیز شکل بگیرد. در موارد نادر ممکن است ضایعات در ریه‌ها ایجاد شود و باعث مشکلات تنفسی شود.
لنفوم پوست : لنفوم که سرطان سیستم لنفاوی است، ممکن است در نقاط مختلفی از بدن ازجمله طحال، غدد لنفاوی، تیموس و پوست تشکیل شود. این سرطان ممکن است به‌صورت لکه‌های قرمز یا بنفش، خال یا جوش روی پوست ظاهر شود که ممکن است خارش یا زخم آن باشد. علائم دیگر ممکن است شامل خستگی و کاهش وزن باشد.
درمان سرطان پوست
خبر خوب اینکه جواب سؤال آیا سرطان پوست کشنده است یا خیر در بیشتر مواقع و به‌احتمال قوی تا 90 درصد قابل درمان است.
عمل جراحی
جراحی درمان اصلی بیشتر سرطان‌های پوستی است. برای بیماران مبتلا به سلولهای پایه یا کارسینوم سلول سنگفرشی، متخصص پوست یا پزشک متخصص دیگر ممکن است با استفاده از بی حسی موضعی یک روش سرپایی انجام دهند. در این روش‌ها، مانند اکثر جراحی‌های سرطان پوست، سلولهای سرطانی به همراه مقدار کمی از پوست اطراف آن‌که به‌عنوان حاشیه شناخته می‌شود، برداشته می‌شوند.
درمان های موضعی
در بعضی موارد ممکن است از اشکال غیر جراحی درمانی برای از بین بردن یا از بین بردن سلولهای موضعی سرطان پوست استفاده شود. این روش‌ها ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر روش‌های درمانی، برای درمان سلول اولیه بازال یا کارسینوما سلول سنگفرشی یا ضایعات غیر سرطانی یا پیش سرطانی استفاده شود. درمان‌های موضعی شامل موارد زیر است:
فتودینامیک درمانی : در این تکنیک از داروهایی که با نور به همراه نور استفاده می‌شوند در تلاش برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می‌شود. در این روش، یک ماده حساس به نور، معمولاً اسید آمینولولولینیک (Levulan®)، مستقیماً بر روی تومور اعمال می‌شود. تا 18 ساعت بعد، منطقه درمان شده در معرض یک نور آبی خاص قرار دارد که دارو را فعال می‌کند و سلولهای سرطانی را روی پوست هدف قرار می‌دهد. این نوع درمان بیشتر در مورد کراتوزهای اکتینیک، رشدهای پیش سرطانی انجام می‌شود که در صورت عدم درمان ممکن است به کارسینوم سلولهای سنگفرشی تبدیل شوند.
شیمی درمانی موضعی : این روش درمانی شامل کرم شیمی درمانی، معمولاً فلوئورووراسیل (Efudex®)، مستقیماً در تومور پوست است. درمان ممکن است دو بار در روز به مدت حداقل سه هفته یا حداکثر 12 هفته تجویز شود. شیمی درمانی موضعی ممکن است برای درمان سرطان سلول بازال یا کراتوزهای اکتینیک استفاده شود. این دارو که به عنوان 5-FU نیز شناخته می‌شود، به‌طورمعمول فقط روی سلول‌هایی که می‌رسد تأثیر می‌گذارد و نمی‌تواند به عمق پوست نفوذ کند. معمولاً فقط برای سرطان‌های پوست بسیار سطحی استفاده می‌شود.
اصلاح‌کننده پاسخ ایمنی : ممکن است از imiquimod موضعی کرم موضعی (Zyclara®، Aldara®) برای درمان کراتوزهای اکتینیک یا سرطان سلولهای پایه استفاده شود. درخواست ممکن است چندین بار در روز به مدت دو تا هشت هفته تجویز شود. Imiquimod که برای فعال کردن سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلولهای سرطانی طراحی شده است، با تحریک بدن برای تولید اینترفرون، پروتئین طبیعی که با مهاجمین خارجی و سلولهای سرطانی مبارزه می‌کند، کار می‌کند.
شیمی درمانی
در بیشتر موارد، شیمی درمانی سیستمیک برای مبتلایان به سرطان پیشرفته پوست بخصوص کارسینوما سلول مرکل که در نقاط دوردست بدن گسترش یافته است، توصیه می‌شود. شیمی درمانی موضعی ممکن است گزینه‌ای برای سرطان سلول پایه باشد. اگر شیمی درمانی گزینه‌ای برای شما باشد، گروه مراقبت شما در مراکز درمانی سرطان برای انتخاب یک نوع مناسب از شیمی‌درمانی و تهیه یک برنامه درمانی اختصاصی متناسب با نیازهای شما با یکدیگر همکاری خواهند کرد.
پرتو درمانی
پرتودرمانی از سرطان پوست ممکن است به دنبال جراحی در منطقه‌ای که گره‌های لنفاوی برداشته‌شده است، برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی‌مانده استفاده شود. همچنین ممکن است در صورت بازگشت سرطان، از اندازه متاستازها و کاهش علائم استفاده شود، به‌ویژه اگر سرطان به مغز یا استخوان‌ها سرایت کرده باشد.
درمان هدفمند
درمان هدفمند با جستجوی خصوصیات خاص در سلولهای سرطانی، مانند جهش ژن یا پروتئین‌ها، کار می‌کند. داروهای هدفمند درمانی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که خود را به آن سلول‌ها متصل کنند، آن‌ها را بکشند یا به سایر روش‌های درمانی مانند شیمی‌درمانی کمک کنند.
ایمونوتراپی
ایمونوتراپی که به منظور کمک به سیستم ایمنی بدن در شناسایی و حمله به سلولهای سرطانی طراحی شده است، ممکن است گزینه‌ای برای درمان سرطان سلول مرکل و ملانوم باشد.
مهارکننده‌ها، داروهای ایمونوتراپی هستند که با هدف قرار دادن پروتئین‌های سیگنالینگ کار می‌کنند که به سلولهای سرطانی اجازه می‌دهند خود را به‌عنوان سلولهای سالم مبدل کنند.
سیتوکین ها داروهای ایمونوتراپی هستند که از مولکول‌ها برای تنظیم فعالیت ایمنی استفاده می‌کنند. داروهای آلفا-اینترفرون (IFN-alpha) و اینترلوکین 2 (IL-2) سیتوکین ها هستند که ممکن است برای معالجه برخی موارد ملانوم پیشرفته استفاده شود. این داروها رشد و فعالیت سریع سلولهای ایمنی را تحریک می‌کنند به‌طوری‌که به‌سرعت به سلولهای سرطانی حمله می‌کنند.
ایمونوتراپی ممکن است برای همه بیماران توصیه نشود. ازآنجاکه آن‌ها سیستم ایمنی بدن را تحریک می‌کنند، درمان‌های ایمونوتراپی نیز ممکن است منجر به عوارض جانبی مانند بثورات پوستی یا مشکلات گوارشی شود.
منبع : cancercenter
دیدگاه کاربران
خیلی عالی بابت این توضیحات بسیارموثرومفیدبودباتشکر