اضطراب قبل از پریود می تواند نشانه ای از سندرم قبل از قاعدگی (PMS) یا اختلال دیسفریک قبل از قاعدگی (PMDD) باشد. شرایط موجود بهداشت روان نیز می تواند در طی چرخه قاعدگی بدتر شود. PMS و PMDD می تواند باعث ایجاد مقادیر مختلفی از علائم جسمی و خلقی ، از جمله اضطراب شود.
در این مقاله بحث می شود که چرا اضطراب می تواند قبل از پریود اتفاق بیفتد یا بدتر شود و گزینه های درمانی وجود دارد.
فهرست مقالات
چه عواملی باعث اضطراب قبل از پریود می شود؟
اضطراب یکی از علائم سندرم قبل از قاعدگی است که 30-80٪ افرادی که پریود می شوند را درگیر می کند. سندرم قبل از قاعدگی ترکیبی از علائم عاطفی و جسمی است که افراد پس از تخمک گذاری ، در مرحله لوتئال تجربه می کنند. مرحله لوتئال پس از تخمک گذاری شروع می شود و به طور معمول 14 روز ادامه دارد. این زمان با پایان یافتن دوره قاعدگی فرد پایان می یابد.
دفتر بهداشت زنان (OWH) خاطرنشان كرد كه محققان كاملاً درک نمی كنند كه چرا اضطراب قبل از پریود رخ می دهد. با این حال ، ممکن است به دلیل تغییر سطح هورمون رخ دهد. طبق مقاله ای در سال 2018 ، فاز لوتئال با اوج سطح استرادیول و پروژسترون مطابقت دارد.
شدت علائم سندرم قبل از قاعدگی می تواند متفاوت باشد. برخی از افراد هیچ نشانه ای از سندرم قبل از قاعدگی را تجربه نمی کنند. از طرف دیگر ، دیگران می توانند علائم شدیدی ایجاد کنند ، که ممکن است نشانه اختلال دیسفریک قبل از قاعدگی باشد. سایر علائم روانشناختی سندرم قبل از قاعدگی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تحریک پذیری
- خستگی
- تغییر در اشتها
- نوسانات خلقی
- از دست دادن علاقه به رابطه جنسی
- مشکلات حافظه یا تمرکز
- خیلی زیاد یا کم خوابیدن
علائم جسمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سینه های متورم و حساس
- یبوست یا اسهال
- گرفتگی
- نفخ شکم
- سردرد
- كمر درد
- تحمل کمتری در برابر نور یا سر و صدا
اختلال دیسفریک قبل از قاعدگی
اختلال دیسفریک قبل از قاعدگی (PMDD) یک بیماری شدیدتر است که علائم مشابه سندرم قبل از قاعدگی را ایجاد می کند. محققان به طور کامل نمی فهمند که چرا برخی از افراد دچار PMDD می شوند و برخی دیگر این مشکل را ندارند. با این حال ، مشابه سندرم قبل از قاعدگی ، نوسانات سطح هورمون ها ممکن است در این امر نقش داشته باشد.
همچنین سطح سروتونین ممکن است نقشی در ایجاد اضطراب و علائم اختلال افسردگی مداوم داشته باشد. به طور مشابه سایر هورمون ها ، سطح سروتونین در طول چرخه قاعدگی تغییر می کند. افرادی که PMDD را تجربه می کنند احتمالاً دچار اضطراب یا افسردگی نیز می شوند. علائم دیگر PMDD ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تغییرات شدید خلقی
- حساسیت به طرد شدن
- تحریک پذیری و عصبانیت شدیدتر
- کناره گیری اجتماعی
- اشک و اندوه ناگهانی
PMDD در مقابل PME
PMDD و تشدید قبل از قاعدگی (PME) شرایط مشابه با علائم مشابه هستند. طبق انجمن بین المللی اختلالات قبل از قاعدگی ، متخصصان مراقبت های بهداشتی PMDD را دارای علائم شدید جسمی و عاطفی می دانند که در مرحله لوتئال شروع می شود. علائم در طی چند روز پس از شروع پریود کاهش می یابد.
PME به بدتر شدن علائم بیماری بهداشت روانی قبلی ، مانند اختلال اضطراب عمومی ، در مرحله لوتئال اشاره دارد. سایر شرایطی که می تواند باعث اثرات PME شود عبارتند از:
- اختلال افسردگی
- تمایل به خودکشی
- روانگسیختگی
- اختلال مصرف الکل
- اختلالات اشتها
پزشکان ممکن است در تشخیص این دو شرایط با مشکل روبرو شوند. تشخیص درست برای فرد برای دریافت درمان و مراقبت صحیح مهم است.
درمان اضطراب قبل از پریود
درمان به شدت اضطراب و سایر علائمی که فرد ممکن است تجربه کند بستگی دارد.
درمان های خانگی
فرد می تواند تعدادی از استراتژی ها را برای کمک به کاهش اضطراب و سایر علائم PMS امتحان کند. این شامل:
ورزش منظم: یک مطالعه در سال 2013 نشان داد که 8 هفته ورزش هوازی به طور موثری علائم PMS را در 40 نفر کاهش می دهد.
خواب: افراد باید 8 ساعت خواب در هر شب را هدف داشته باشند.
اجتناب از سیگار کشیدن: یک مطالعه در سال 2019 نشان داد که کسانی که سیگار می کشند بیشتر احتمال دارد دچار PMDD و PMS شوند.
علاوه بر این ، افراد از داشتن یک رژیم غذایی سالم و پرهیز از الکل ، کافئین و نمک بهره مند خواهند شد. در صورت امکان ، افراد می توانند روش های آرام سازی ، مانند یوگا ، ماساژ ، مدیتیشن و تمرینات تنفسی را نیز امتحان کنند.
درمان های پزشکی
اگر درمان های خانگی به علائم اضطراب کمک نمی کنند ، فرد باید در مورد سایر درمان های پزشکی با پزشک تماس بگیرد. درمان های رایج PMDD شامل موارد زیر است:
- استفاده از کنترل بارداری هورمونی
- مصرف مهار کننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین
- مصرف داروهای ضد اضطراب
فرد با پزشک در مورد درمان ها و روش های درمانی مانند موارد زیر مشورت کند :
- نور درمانی
- بنزودیازپین، آلپرازولام (زاناکس)
- مداخله هورمون با استفاده از آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین
جلوگیری
ممکن است فردی نتواند از اضطراب ناشی از PMS جلوگیری کند ، اما ممکن است بتواند به کاهش علائم کمک کند. افراد همچنین می توانند علائم خود را در یک دفترچه یادداشت کنند تا با برنامه پیگیری کنند. انجام این کار ممکن است به فرد کمک کند برخی از شیوه های زندگی یا محرک هایی را که ممکن است در پشت علائم PMS آنها باشد ، شناسایی کند.
چه موقع با یک پزشک تماس بگیرید؟
در بعضی موارد ، درمان در منزل ممکن است برای کاهش علائم اضطراب مربوط به PMS یا PMDD کافی باشد. اگر اضطراب یا سایر علائم مرتبط با PMS در زندگی و فعالیتهای روزمره فرد تداخل دارد ، فرد باید از پزشک راهنمایی کند. پزشک می تواند گزینه های درمانی را توصیه کند یا دارویی را تجویز کند که می تواند به شما کمک کند.
این امکان وجود دارد که به دلیل شباهت های PMDD و PME ، فرد تشخیص صحیح را دریافت نکند. اگر روش های درمانی موثر واقع نشدند و یا از کارآیی کمتری برخوردار شدند ، فرد باید در مورد تنظیم درمان خود و اطمینان از تشخیص صحیح با پزشک تماس بگیرد.
خلاصه
اضطراب قبل از پریود یک علامت شایع PMS و PMDD است. محققان تفاوت بین تجربه افراد با علائم را به طور کامل درک نمی کنند ، اما آنها به طور کلی معتقدند که این امر مربوط به نوسانات سطح هورمون ها است.
اگر فرد قبل از پریود دچار اضطراب شد یا اینکه اقداماتی که برای درمان اضطراب خود انجام داده اند موثر نیستند یا با اثر کمتری کار می کنند ، باید با پزشک تماس بگیرند. یک تشخیص مناسب می تواند به فرد کمک کند تا به طور موثرتری علائم خود را درمان کند.
دیدگاه کاربران