باورهای غلط درباره کاهش وزن و چاقی!

اگرچه چاقی شایع است ، اما بسیاری از باورهای غلط در ارتباط با آن وجود دارد. در این مقاله از افسانه های پزشکی ، در اینجا ما به چند مورد از سوتفاهمات رایج در مورد چاقی اشاره خواهیم کرد. طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، در سطح جهان، سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین زده است که حدود 650 میلیون بزرگسال چاق هستند.
بسیاری از این باورهای غلط می توانند بر سلامت روان افراد مبتلا به چاقی تأثیر بگذارند. در این مقاله درباره باورهای غلط صحبت خواهیم کرد. 

1- برای کاهش چاقی ، فقط کمتر بخورید و بیشتر حرکت کنید!

در بسیاری از موارد ، مصرف کالری بیشتر از میزان نیاز بدن برای مدت زمان طولانی دلیل مستقیم چاقی است. در واقع ، اکثر قریب به اتفاق اقدامات برای کاهش چاقی کاهش کالری دریافتی ، افزایش فعالیت بدنی یا هر دو هدف است. اگرچه رژیم غذایی و ورزش از عوامل مهمی هستند ، اما چندین عامل غیرمرتبط نیز می توانند سهم قابل توجهی در چاقی داشته باشند. این عوامل ، که مردم اغلب آنها را فراموش می کنند ، شامل خواب ناکافی ، استرس روانی ، درد مزمن ، عوامل برهم زننده غدد درون ریز (هورمون) و استفاده از داروهای خاص است. در این موارد ، پرخوری ، به عنوان مثال ، ممکن است یک علامت باشد تا یک علت.
همچنین ، برخی از این عوامل با هم کار می کنند تا احتمال چاقی را افزایش دهند. به عنوان مثال ، استرس می تواند احتمال چاقی را افزایش دهد. با توجه به شیوع کلاله وزن ، چاقی می تواند برای برخی افراد استرس آور باشد ، در نتیجه باعث افزایش سطح استرس و ایجاد یک حلقه بازخورد منفی می شود.
علاوه بر این ، استرس می تواند کیفیت خواب را تحت تأثیر قرار دهد ، و این ، به نوبه خود ، ممکن است باعث کمبود خواب شود ، که عامل دیگری در ایجاد چاقی است. به نظر می رسد کمبود خواب باعث افزایش سطح استرس می شود. زیرا “سطح هورمون استرس با کاهش مدت خواب ارتباط مثبت دارد.”
آپنه خواب که در آن فرد مدت زمان کوتاهی در هنگام خواب تنفس را متوقف می کند ، در افراد دارای اضافه وزن یا چاقی شیوع بیشتری دارد. و با افزایش وزن ، ممکن است آپنه خواب آنها بدتر شود ، این امر منجر به کمبود خواب می شود که می تواند منجر به افزایش وزن بیشتر شود.
به عنوان مثال دیگر ، به نظر می رسد ارتباطی بین درد مزمن و چاقی وجود دارد. دلایل این رابطه مطمئناً پیچیده بوده و از فردی به فرد دیگر متفاوت است ، اما احتمالاً شامل عوامل شیمیایی ، خواب ، افسردگی و سبک زندگی است.
درک اینکه چگونه درد مزمن هم سطح استرس را افزایش می دهد و هم خواب را تحت تأثیر قرار می دهد دشوار نیست ، و این قضیه را می توان به موارد منفی اشاره شده در بالا اضافه کرد.
استرس ، خواب و درد فقط سه عامل به هم پیوند دهنده است که می تواند باعث چاقی شود. و در مورد هر فرد متفاوت خواهد بود ، اما به سادگی دریافت که دستورالعمل ” بیشتر حرکت کنید و کمتر غذا بخورید ” ممکن است به توجه به موارد ذکر شده تاثیری نداشته باشد. البته کالری دریافتی و ورزش از عوامل حیاتی در کاهش چاقی هستند.

2- چاقی باعث دیابت می شود!

چاقی به طور مستقیم باعث دیابت نمی شود. این یک عامل خطر برای دیابت نوع 2 است ، اما همه مبتلایان به چاقی به دیابت نوع 2 مبتلا نخواهند شد و همه مبتلایان به دیابت نوع 2 چاق نیستند. چاقی همچنین یک عامل خطر برای دیابت بارداری است که در دوران بارداری رخ می دهد ، اما یک عامل خطر برای دیابت نوع 1 نیست.

3- افراد چاق و دارای اضافه وزن در معرض خطر بیشتری برای مرگ قرار دارند. 

افراد دارای BMI بالا بیشترین خطر را برای مرگ و میر دارند. چاقی و اضافه وزن بیماری هایی مانند دیابت، فشار خون، چربی خون و بیماری های قلبی و بیماری های دیگر را افزایش خواهد داد. اما تنها BMI بالای 40 می تواند به طور معنی دار و قابل توجه با افزایش مرگ و میر در ارتباط باشد.

4- حذف یک وعده غذایی می تواند به کاهش وزن کمک کند!

حذف وعده غذایی نه تنها شما را لاغر نمی کند بلکه شما با کاهش متابولیسم و سوخت و ساز تجمع انرژی در بدن را نیز بیشتر خواهد کرد. 

5- چاق بودن برای سلامتی خیلی بدتر از لاغر بودن می باشد.

خطر مرگ و میر در افراد با BMI پایین بیشتر از BMI بالاست. افراد لاغر بیشتر به دلیل کم وزنی جان خود را از دست می دهند تا به علت چاقی.

6- چربی دشمن بدن است!

بدون چربی اندام های بدن قادر به عملکرد صحیح نخواهند بود. استخوان ها راحت تر می شکنند و عملکرد مغزی و شناختی دچار اختلال خواهد شد. چربی تحمع یافته در بدن هر فرد متفاوت و تاثیر آن بر سلامتی نیز متفاوت است.

7- افراد چاق تنبل هستند!

سبک زندگی غیرفعال عاملی در چاقی است و فعال تر شدن می تواند به کاهش وزن کمک کند ، اما چاقی بیشتر به علت عدم فعالیت است. مطالعه ای در سال 2011 از شتاب سنج ها برای اندازه گیری سطح فعالیت 2832 بزرگسال ، از 20 تا 79 سال در طی 4 روز استفاده کرد. تعداد گام های آنها با افزایش وزن کاهش می یابد.  لیست زیر وزن زنان و چند قدم در روز در طول این مطالعه را نشان می دهد:

• کسانی که دارای وزن سالم هستند : 8819 قدم
• کسانی که دارای اضافه وزن هستند : 8506 قدم
• مبتلایان به چاقی : 7546 قدم

وقتی کسی در نظر بگیرد که فردی با اضافه وزن یا چاقی در هر مرحله انرژی بیشتری صرف می کند.  این بدان معنا نیست که فعالیت بدنی برای سلامتی ضروری نیست. عامل دیگری که باید در نظر گرفت این است که همه افراد قادر به انجام فعالیت بدنی نیستند. به عنوان مثال ، برخی از معلولیت های جسمی حرکت را به چالش کشیدن یا غیرممکن می کند.
همچنین ، برخی از مسائل بهداشت روان می توانند به شدت بر انگیزه تأثیر بگذارند – و به نظر می رسد رابطه ای بین افسردگی و چاقی وجود دارد ، که پیچیدگی را عمیق تر می کند. جدا از مسائل مربوط به سلامت جسمی و روانی ، برخی از افراد مبتلا به چاقی ممکن است تصویر بدنی از بدن داشته باشند ، که ممکن است ترک خانه خود را به یک چشم انداز دلهره آور تر تبدیل کند.

8 – اگر نزدیکان شما چاقی داشته باشند ، شما نیز چاق خواهید شد

رابطه بین چاقی و ژنتیک پیچیده است ، اما شخصی که نزدیکان وی چاقی داشته باشند لزوماً خود به این بیماری مبتلا نمی شود. با این حال ، احتمال چاقی در آنها بیشتر است. درک نقش ژن ها و محیط به طور جداگانه دشوار است. افرادی که دارای ژن های مشابه هستند اغلب با هم زندگی می کنند و بنابراین ممکن است عادات غذایی و سبک زندگی مشابهی داشته باشند.
در سال 1990 ، گروهی از محققان تحقیقی را منتشر کردند که به جداسازی ژن ها از محیط کمک کرد. نتایج در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد. دانشمندان دوقلوهایی را که از هم جدا شده بودند بررسی کردند و آنها را با دوقلوهایی که با هم بزرگ شده بودند مقایسه کردند. از این طریق ، آنها امیدوار بودند که تأثیر ژنتیک و محیط زیست را از بین ببرند. به طور کلی ، آنها نتیجه می گیرند: “تأثیرات ژنتیکی [G] بر [BMI] قابل توجه است ، در حالی که محیط کودکی تأثیر کمی دارد یا هیچ تأثیری ندارد.”
یک مطالعه دوقلو از سال 1986 به نتایج مشابهی رسید. محققان دریافتند که وزن فرزندان خوانده با وزن والدین بیولوژیکی آنها ارتباط دارد ، اما با وزن والدین خوانده آنها ارتباط ندارد. اگرچه مطالعات اخیر نقش برجسته تری را برای محیط زیست شناسایی کرده اند ، اما به نظر می رسد ژنتیک نقش مهمی در چاقی دارد.
در سال های اخیر ، دانشمندان به دنبال ژن های موثر بر احتمال چاقی بوده اند. همانطور که CDC توضیح می دهد ، در بیشتر افراد مبتلا به چاقی ، “هیچ علت ژنتیکی واحدی قابل شناسایی نیست. از سال 2006 ، مطالعات مرتبط با ژنوم بیش از 50 ژن مرتبط با چاقی پیدا کرده اند که بیشتر آنها دارای اثرات بسیار کمی هستند. ”
یک ژن که با چاقی مرتبط است نوع ژنی به نام FTO است. این نوع ، طبق یک مطالعه 2011 ، با 20-30٪ افزایش احتمال چاقی همراه است.
اگرچه ژنتیک مهم است ، اما این بدان معنا نیست که چاقی برای شخصی که بستگانش به این بیماری مبتلا هستند ، اجتناب ناپذیر است. مطالعه فوق که شامل افراد با واریانت ژن FTO بود ، نقش ورزش را بررسی کرد. همانطور که مقاله توضیح می دهد:
“با استفاده از داده های بیش از 218،000 بزرگسال ، دریافتند که حمل یک کپی از ژن چاقی احتمال چاقی را 1.23 برابر افزایش می دهد. اما اندازه این تأثیر در بزرگسالان مستعد ژنتیکی که از نظر جسمی فعال بودند ، 27٪ کمتر بود. “
یک بررسی و فراتحلیل که همان نوع ژن را بررسی کرد به یک نتیجه مشابه رسید. نویسندگان توضیح می دهند که افراد مبتلا به نوع FTO “به همان اندازه به […] مداخلات کاهش وزن پاسخ می دهند و بنابراین استعداد ژنتیکی به چاقی مرتبط با آلل جزئی FTO می تواند حداقل تا حدی از طریق چنین مداخلات خنثی شود.” با این حال ، تکرار این نکته مهم است که این مداخلات به تنهایی ممکن است برای برخی از افراد مفید نباشد.

9 – چاقی بر سلامتی تأثیر ندارد!

این یک باور غلط است. چندین بیماری مرتبط با چاقی وجود دارد. به عنوان مثال ، چاقی خطر ابتلا به دیابت ، فشار خون بالا ، بیماری های قلبی عروقی ، آرتروز ، آپنه خواب و برخی شرایط بهداشت روانی را افزایش می دهد. گفته شد ، حتی کاهش وزن متوسط نیز می تواند فواید سلامتی داشته باشد. طبق CDC ، “کاهش وزن 5-10٪ از کل وزن بدن شما احتمالاً مزایای سلامتی مانند بهبود فشار خون ، کلسترول خون و قندهای خون را به همراه خواهد داشت.” همچنین ، مروری بر متون موجود در BMJ نتیجه گیری می کند که مداخلات کاهش وزن “ممکن است مرگ و میر ناشی از تمام علل زودرس را در بزرگسالان دارای چاقی کاهش دهد.” چاقی بسیار شیوع دارد. در حال حاضر ، کلاله اطراف این وضعیت مفید نیست و می تواند مضر باشد. ما هر وقت با آن روبرو شدیم باید به آن بپردازیم.

10 – BMI دقیق‌ ترین شاخص برای میزان چاقی و اضافه‌ وزن است.

BMI از شاخص های چاقی و اضافه وزن است اما دقیق ترین نیست. نحوه محاسبه BMI از تقسیم وزن بر کیلوگرم بر قد به متر به توان 2 بدست خواهد آمد. برای مثال فردی 80 کیلوگرم وزن و 170 سانتی متر قد دارد وزن BMI او 27.6 می باشد پس دارای اضافه وزن است. اما فرد ورزشکار با همان قد و وزن قطعا BMI او نیز 27.6 خواهد بود. آیا این فرد ورزشکار اضافه وزن دارد. نمی توان گفت که چاقی ناشی از عضله است یا چربی.