بی حسی موضعی چیست ؟ موارد استفاده ، انواع ، خطرات و عوارض

بی حسی موضعی با بی حس كردن قسمت خاصی از بدن از بروز درد در طی اقدامات پزشكی جلوگیری می كند. اثرات آن کوتاه مدت است ، بنابراین تیم پزشکی در درجه اول از آن برای اقدامات سرپایی جزئی استفاده می کنند. متخصصان بیهوشی یا پزشکان فقط بی حسی موضعی را در قسمتی از بدن که باید بر روی آن عمل انجام بگیرد ، استفاده می کنند.
افراد همچنین ممکن است داروهای آرام بخش دریافت کنند ، که باعث کاهش سطح استرس و ایجاد آرامش می شود. با هم ، بیهوشی و آرام بخشی پزشک یا جراح را قادر می سازد بدون ایجاد درد و پریشانی ، این روش را انجام دهد.
در مواردی که جراحان نیاز به انجام اقدامات تهاجمی یا طولانی مدت دارند ، متخصصان بیهوشی به طور معمول یک بیهوشی منطقه ای یا عمومی را انجام می دهند.

موارد استفاده 

متخصص بیهوشی در هنگام تعیین استفاده از بی حسی موضعی ، منطقه ای یا عمومی ، چندین فاکتور را در نظر می گیرند. بی حسی موضعی به طور کلی در شرایط زیر مناسب است:

• این روش جزئی است و نیازی به بیهوشی عمومی ندارد.
• این روش کاملاً سریع است و فرد نیازی به ماندن در بیمارستان نخواهد داشت.
• نیازی به شل شدن عضلات یا بیهوش شدن فرد نیست.

به عنوان مثال می توان به جراحی دندان ، بیوپسی و برداشتن وروکوس ، خال یا آب مروارید اشاره کرد.

انواع ماده بی حسی 

نوع و دوز بیهوشی به عوامل زیادی بستگی دارد. این موارد شامل سن ، وزن ، آلرژی و شرایط پزشکی فرد و همچنین محل و هدف از این روش است.
متخصصان از داروهای مختلفی برای جلوگیری از درد استفاده می کنند که می توانند به صورت تزریق یا اسپری یا پماد ارائه شوند.
این دارو با تأثیر بر روی مسیرهای خاص عصبی برای جلوگیری از ارسال سیگنال به اعصاب موجود در ناحیه مورد استفاده به مغز عمل می کند.
معمولاً چند دقیقه طول می کشد تا دارو اثر بگذارد و بعد از چند ساعت از بین می رود. دوز بالاتر برای مدت طولانی تر دوام می آورد.
کوکائین اولین ماده بیهوشی بود ، اما اکنون از آن استفاده نمی کنند. لیدوکائین پرکاربردترین بی حس کننده موضعی است ، اما پزشکان و متخصصین بیهوشی از داروهای مختلف برای اهداف مختلف استفاده می کنند.
برای روشهای طولانی تر ، بوپیواکائین استفاده میشود ، اما می تواند دردناک تر از سایر داروها در طول تزریق باشد. بنابراین پزشک در صورت نیاز به بی حسی برای مدت طولانی تر ، ممکن است ابتدا از لیدوکائین استفاده کند و سپس بوپیواکائین تزریق کند.
داروهای بیهوشی از نظر ساختاری مشابه کوکائین هستند ، اما پتانسیل سوءمصرف یکسانی ندارند.

آماده سازی قبل از تزریق ماده بی حسی موضعی

اگر شخصی قصد انجام عمل جراحی یا روش دیگری را دارد که شامل بی حسی موضعی است ، پزشک باید قبل از آن توضیحاتی را بدهد.
در صورت استفاده از هر دارویی ، فرد باید پزشک را مطلع کند ، خصوصاً اگر این داروها شامل داروهای رقیق کننده خون مانند آسپیرین یا وارفارین باشند.
پزشک به فرد پیشنهاد می کند که فرد در طی چند ساعت قبل از جراحی از غذا خوردن خودداری کند. همچنین برای حداقل 24 ساعت قبل از دریافت ماده بیهوشی ، هیچ الکلی ننوشید.
فرد اغلب در مطب پزشک بی حسی موضعی دریافت می کند. اندکی پس از آنکه پزشک ماده بی حسی موضعی را در ناحیه مربوط به بدن قرار داد ، احساس بی حسی می کند.
اگر فرد اثر بی حسی را احساس نكرد ، پزشک مراحل درمانی را ادامه نخواهد داد. داروی بیهوشی مانع از درد فرد در حین عمل می شود ، اما ممکن است همچنان احساس فشار کند.
بسته به نوع عمل و میزان اضطراب فرد ، پزشک همچنین ممکن است به او آرامبخش بدهد. این دارو به فرد کمک می کند تا احساس آرامش و اضطراب کمتری داشته باشد.
پزشک اغلب دستگاه کوچکی را روی انگشت فرد قرار می دهد تا بتواند میزان اکسیژن خون را کنترل کند. در موارد نادر ، ممکن است از لوله بینی پلاستیکی برای تأمین اکسیژن اضافی استفاده کنند.

خطرات و عوارض ماده بی حسی موضعی

پزشکان معمولاً بی حسی موضعی را بسیار بی خطر می دانند. برای جراحی جزئی بی حسی موضعی ایمن تر است.
فرد ممکن است در هنگام تجویز دارو و هنگام از بین رفتن دارو ، احساس گزگز و درد داشته باشد و حتی ممکن است فرد کبودی را مشاهده کند ، اما این عوارض معمولاً جزئی است.
فردی که بی حسی موضعی داشته است باید مراقب باشد که آسیب نبیند در حالی که نمی تواند احساس درد کند – برای مثال با گاز گرفتن گونه پس از درمان دندان.

عوارض جانبی موقتی که برخی افراد را تحت تأثیر قرار می دهد عبارتند از:

• تاری دید ، سرگیجه و استفراغ
• سردرد
• انقباض عضله
• بی حسی ، ضعف یا مورمور شدن
• برخی از افراد ممکن است واکنش آلرژیک داشته و دچار کهیر ، خارش و مشکلات تنفسی شوند.
• سیانوز ، که در آن پوست به دلیل گردش خون کم یا اکسیژن رسانی ناکافی در خون مایل به آبی می شود ، گاهی اوقات می تواند رخ دهد.
• در موارد بسیار مراقبتی ، ممکن است فرد دچار افسردگی سیستم عصبی مرکزی (CNS) شود ، که در آن عملکردهای عصبی بدن بیش از حد کند می شوند ، که منجر به کاهش ضربان قلب و ضربان تنفس می شود. در صورت توقف پمپاژ خون به قلب ، این حالت می تواند منجر به ایست قلبی شود.
• مصرف بیش از حد بی حس کننده موضعی می تواند منجر به تشنج شود ، که می تواند تهدید کننده زندگی فرد باشد.

برنامه های دیگر

پزشکان همچنین می توانند هنگام تشخیص برخی از بیماری های مزمن و از بین بردن درد پس از عمل ، از بی حسی موضعی استفاده کنند. مطالعات نشان داده است که بی حسی موضعی برای کنترل درد پس از جراحی تعویض کامل زانو ، ممکن است بیشتر از مواد افیونی مانند مورفین مفید باشد. مطالعه ای نشان داد که داروهای بی حس کننده موضعی برخی علائم بیماری التهابی روده را در موش ها کاهش می دهد. با این حال ، تحقیقات بیشتری برای تأیید تأثیر این داروها در انسان لازم است.

خلاصه

بی حسی موضعی با بی حس كردن قسمت خاصی از بدن ، از درد در طی اقدامات جزئی پزشکی جلوگیری می كند. با این حال ، ممکن است فرد هنوز مقداری فشار را احساس کند. هر کسی که هر نوع بی حسی را انجام می دهد باید آموزش های لازم را دیده باشد و شرایط لازم را داشته باشد.

منبع