چگونه بفهمیم هنوز دندان‌های شیری داریم؟

دندان‌های شیری اولین مجموعه دندان‌هایی هستند که در فرد رشد می‌کند. مجموعه کاملی از دندان‌های بزرگسال جایگزین دندان‌های شیری اکثر افراد می‌شود. در برخی موارد، فرد دندان شیری‌اش نمی‌افتد و تا بزرگسالی باقی می‌ماند. این دندان‌ها به عنوان دندان‌های شیری یا موقت شناخته می‌شوند. این دندان‌ها معمولاً در حدود سن 5 یا 6 سالگی شروع به افتادن می‌کنند. معمولاً به نظر می‌رسد که دندان‌های بزرگسال یا دندان‌های دائمی این شکاف را پر می‌کنند. برخی از بزرگسالان دندان‌های شیری را حفظ کرده‌اند. این بدان معناست که یک یا چند دندان شیری آنها نیفتاده و در جای خود در دهان باقی مانده است. در این مقاله توضیح می‌دهیم که چگونه یک فرد می‌تواند تشخیص دهد که آیا هنوز دندان‌های شیری دارد، چه چیزی باعث باقی ماندن دندان‌های شیری می‌شود و گزینه‌های درمانی آن چیست.

دندان‌های شیری باقی مانده چیست؟

برخی از بزرگسالان یک یا چند دندان شیری را حفظ می‌کنند که به عنوان دندان‌های شیری ماندگار شناخته می‌شود. حدود 25% از افراد دارای دندان‌های شیری هستند که نیوفتاده‌اند. دندان‌های شیری در بزرگسالان می‌توانند سال‌ها دوام بیاورند. با این حال، آنها در طول زمان غیر کاربردی می‌شوند.

چگونه تشخیص دهیم که یک فرد هنوز دندان‌های شیری دارد؟

واضح‌ترین تفاوت بین دندان‌های بزرگسال و شیری اندازه آنهاست. دندان‌های شیری کوچک‌تر از دندان‌های بالغ هستند. همچنین معمولاً سفیدتر هستند، زیرا مینای نازک‌تری نسبت به دندان‌های بزرگسال دارند. دندان‌های شیری گاهی اوقات لبه‌های صاف و گردتری دارند. هنگامی که دندان‌های بالغ شروع به رویش می‌کنند، برجستگی‌های مشخصی در لبه‌های بالایی دارند که تصور می‌شود به آنها کمک می‌کند از طریق لثه بیرون بیایند. این برجستگی‌ها یا «پهلوها» اغلب به مرور زمان فرسوده می‌شوند.

دندان‌ها چگونه رشد می‌کنند؟

دندان‌های شیری معمولاً از حدود 6 ماهگی شروع به رویش می‌کنند. آنها بسته به نوع دندان تا حدود 30 ماه پس از تولد ظاهر می‌شوند. هنگامی که کودک به سن 5 تا 6 سالگی می‌رسد، دندان‌های بالغ به سطح لثه نزدیک‌تر می‌شوند. ریشه دندان‌های شیری متلاشی می‌شود که باعث شل شدن و افتادن آن‌ها می‌شود. در سن 12 تا 14 سالگی، اکثر افراد تمام دندان‌های شیری خود را از دست داده‌اند و مجموعه‌ای از 28 دندان بزرگسال دارند. چهار دندان آخر، یعنی دندان عقل، که معمولاً آخرین دندان است، در سنین 17 تا 21 سالگی ظاهر می‌شوند.

علت باقی ماندن دندان‌های شیری چیست؟

شایع‌ترین علت دندان‌های شیری در بزرگسالان نبود جانشین دائمی برای دندان است. اگر فردی یک دندان بالغ آماده رویش و جایگزینی دندان شیری نداشته باشد، احتمال این‌که آن را تا بزرگسالی حفظ کند بیشتر است. شایع‌ترین دندان‌های جایگزینی که از دست می‌دهند، دندان‌های پرمولر دوم فک پایین هستند که در پشت دهان قرار دارند. اصطلاح پزشکی برای دندان‌های از دست رفته، آژنزیس دندان است. این بیماری در زنان شایع‌تر از مردان است و برخی از افراد این عارضه را از طریق ژن‌های خود به ارث می‌برند.

یکی دیگر از علت‌های دندان‌های شیری در بزرگسالان رویش نابجا است. این زمانی است که دندان به دلیل بیرون آمدن از لثه از مسیر معمول خود پیروی نمی‌کند. دندان‌های شیری در بزرگسالان نیز می‌تواند در اثر نهفتگی دندان جانشین ایجاد شود. این زمانی اتفاق می‌افتد که دندان بیش از آنچه باید در بافت یا استخوان لثه فرو رفته و بیرون نیاید.

دندان‌های شیری در بزرگسالان چگونه درمان می‌شوند؟

اگر یک فرد بالغ دندان شیری داشته باشد و دندان‌های جانشین آن از بین رفته باشد، می‌تواند دندان‌های شیری را نگه دارد یا آنها را بکشد. اگر فردی دندان شیری را نگه دارد تحت برخی اصلاحات ترمیمی قرار می‌گیرد. این می‌تواند شامل اضافه کردن یک کلاه قالبی به بالای دندان شیری باشد. این می‌تواند ظاهر یک دندان بالغ را به آن بدهد. اگر یک متخصص پزشکی دندان شیری را درآورد، فرد می‌تواند یکی از راه حل‌های زیر را انتخاب کند:

• پذیرش وجود شکافی که زمانی دندان شیری در آن قرار داشت.
• استفاده از روش‌های ارتودنسی برای بستن شکافی که قبلا دندان شیری قرار داشت.
• با استفاده از پیوند خودکار یک دندان دیگر در فضایی که زمانی دندان شیری قرار داشت.
• قرار دادن یک دندان جایگزین مصنوعی در فضایی که زمانی دندان شیری بوده است.

آیا ماندن دندان‌های شیری می‌تواند عوارضی ایجاد کند؟

پاسخ کوتاه این است که بله، با این حال بسیاری از مردم با دندان‌های شیری سالم زندگی می‌کنند که کاملاً کاربردی هستند. شایع‌ترین عارضه زمانی است که یک بزرگسال دندان‌های شیری خود را از دست می‌دهد و فضای کافی برای یک تاج جزئی با ایمپلنت یا ثابت برای جایگزینی دندان شیری کافی نیست. سایر عوارض عبارتند از:

نامرتب بودن دندان‌های شیری

دندان‌های شیری باقی مانده اغلب نامرتب هستند. این بدان معنی است که آنها به خوبی با دندان‌های دیگر هماهنگ نیستند. این می‌تواند کار را دشوارتر کند.

 نامرتب بودن دندان‌های اطراف

دندان شیری نامرتب می‌تواند روی دندان‌های بالغ اطراف خود تأثیر بگذارد. این می‌تواند باعث حرکت آنها و ناهماهنگی آنها شود. اگر یک بزرگسال دندان شیری خود را از دست بدهد، دندان‌های اطراف می‌توانند به آن فضا جابجا شوند و روی هم‌ترازی تأثیر بگذارند. این می‌تواند ظاهر افراد را تحت تاثیر قرار دهد و باعث شود که دندان‌های آنها هنگام بستن دهان در یک راستا قرار نگیرند.

ایجاد شکاف بین دندان‌ها

دندان‌های شیری باقی مانده کوچک‌تر از دندان‌های دیگر افراد هستند. این بدان معنی است که آن‌ها می‌توانند باعث ایجاد شکاف و فاصله بین دندان‌هایشان شوند.

مشکلات جویدن غذا

وجود دندان‌هایی با اندازه‌های مختلف و فاصله بین دندان‌ها می‌تواند باعث شود که فرد در جویدن غذا دچار مشکل شود.

غوطه‌ ور شدن دندان‌های شیری

دندان‌های باقی‌مانده گاهی اوقات می‌توانند به استخوان جوش بخورند و به آرامی در بافت لثه اطراف فرو بروند.

مشکلات مربوط به بایت

از آنجایی که دندان‌های شیری پهنای باریک‌تری نسبت به دندان‌های بزرگسال دارند، گاهی اوقات می‌تواند بر بایت فرد تأثیر بگذارد.

کلام آخر

دندان‌های شیری اولین مجموعه دندان‌هایی هستند که در دهان فرد رشد می‌کند. نام های دیگر این دندان‌ها شامل دندان‌های شیری یا موقت است. دندان‌های شیری معمولا در دوران کودکی می‌ریزند، اما برخی از افراد یک یا چند دندان شیری را تا بزرگسالی حفظ می کنند. دندان‌های شیری در بزرگسالان برای برخی افراد مشکلات بسیار کمی ایجاد می‌کند. با این حال، باعث مشکلات زیبایی شناختی، ایجاد شکاف یا مشکلات جویدن شوند. اگر دندان شیری مشکلی ایجاد نکند، فرد می‌تواند تصمیم بگیرد آن را نگه دارد.