قرص ضد افسردگی کدامند و چه عوارضی دارند؟
قرص ضد افسردگی دارویی است که عمدتاً برای درمان افسردگی متوسط تا شدید استفاده می‌شود. این قرص‌ها می‌توانند به بهبود خلق و خو و افزایش انگیزه برای افرادی که احتمالا علاقه خود را به فعالیت‌هایی که زمانی از آنها لذت می‌بردند از دست داده‌اند، کمک کنند. آنها همچنین می‌توانند به خواب، تفکر و تمرکز کمک کنند. قرص ضد افسردگی زمانی بهترین عملکرد را دارند که همراه با درمان‌های روانشناختی مانند CBT (درمان رفتاری شناختی) و تغییر سبک زندگی استفاده شوند.
قرص ضدافسردگی همچنین برای درمان سایر بیماری‌ها مانند اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلالات خوردن، اختلال وسواس فکری-اجباری و اختلال استرس پس از سانحه استفاده می‌شود. همچنین گاهی اوقات برای درمان افراد مبتلا به درد طولانی مدت (مزمن) مورد استفاده قرار می‌گیرد. احتمالا افرادی که دچار افسردگی هستند با دو قرص فلوکستین و سیتالوپرام بیش از سایر قرص‌ها آشنایی دارند، ما در این مقاله در مورد این دسته از داروها و عوارض جانبی آنها نکاتی را ارائه خواهیم داد:
انواع قرص ضد افسردگی
قرص ضد افسردگی را می‌توان به چهار دسته اصلی تقسیم کرد که عبارتند از:
- قرص ضد افسردگی سه حلقه ای
- مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
- مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs)
- قرص ضد افسردگی غیر معمول
قرص ضد افسردگی سه حلقه ای
نمونه‌هایی از داروهای این دسته عبارتند از:
- آمی تریپتیلین
- کلومیپرامین
- دزیپرامین
- ایمی پرامین
- نورتریپتیلین
- تریمیپرامین
قرص ضدافسردگی سه حلقه‌ای یکی از قدیمی‌ترین کلاس‌های دارویی است که در درمان افسردگی مورد استفاده قرار می گیرند.
اکثر این داروها با مسدود کردن گیرنده‌های این انتقال دهنده‌های عصبی به عنوان مهار کننده‌های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین عمل می‌کنند که باعث افزایش غلظت سروتونین و نوراپی نفرین در شکاف سیناپسی و افزایش انتقال عصبی می‌شود.
عوارض جانبی قرص ضدافسردگی سه حلقه‌ای
این دسته قرص‌های ضد افسردگی در مقایسه با سایر داروهای جدیدتر که بر این داروهای قدیمی ترجیح داده می‌شوند، کمتر مطلوب هستند. قرص ضد افسردگی سه حلقه ای معمولاً حدود سه تا چهار هفته طول می‌کشد تا فواید خود را نشان دهند. عوارض جانبی این داروها شامل خشکی دهان، حالت تهوع، افزایش وزن، یبوست، مشکل در ادرار کردن، کاهش میل جنسی، عوارض قلبی مانند فشار خون بالا، ریتم غیرطبیعی قلب و تشنج است.
مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
نمونه هایی از داروهای این دسته عبارتند از:
- فنلزین
- ترانیل سیپرومین
- ایزوکاربوکسازید
مونوآمین اکسیداز آنزیمی است که انتقال دهنده‌های عصبی مونوآمین را تجزیه می‌کند. بنابراین داروهایی که آنزیم MAO را مهار می‌کنند، دسترسی به این انتقال دهنده‌های عصبی را در مغز افزایش می‌دهند و انتقال عصبی و خلق و خوی افراد مبتلا به افسردگی را افزایش می‌دهند. MAOIها همچنین یکی از قدیمی‌ترین دسته‌های قرص ضد افسردگی هستند.
مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs)
نمونه‌هایی از SSRIها عبارتند از:
- فلوکستین (پروزاک)
- سرترالین
- فلووکسامین
- پاروکستین
- سیتالوپرام
- اسیتالوپرام
شاید اغلب افراد با فلوکستین برای افسردگی بیشتر آشنا باشند، اما این دارو در کنار هم خانواده‌های خود غلظت سیناپسی انتقال دهنده عصبی سروتونین را با جلوگیری از بازجذب آن توسط نورون پیش سیناپسی افزایش می‌دهند. SSRIها در حال حاضر اصلی‌ترین درمان افسردگی هستند و نسبت به سایر کلاس‌ها از داروها مانند قرص‌های ضد افسردگی سه حلقه‌ای و MAOI ترجیح داده می‌شوند، زیرا تصور می‌شود موثرتر هستند و عوارض جانبی کمتری ایجاد می‌کنند.
عوارض جانبی SSRI
عوارضی که ممکن است با مصرف قرص سیتالوپرام و دیگر داروهای هم خانواده این دارو رخ دهد عبارتند از: افزایش افکار و رفتارهای خودکشی، اضطراب، بی قراری، بی قراری، پرخاشگری و خصومت. قطع ناگهانی درمان SSRI نیز ممکن است باعث سندرم ترک شود. علاوه بر این، درمان می‌تواند عوارض جانبی جزئی گوارشی مانند تهوع، استفراغ، افزایش یا کاهش وزن، خشکی دهان، اسهال، یبوست، از دست دادن خواب، لرزش، سردرد، تعریق، سرگیجه و کاهش میل جنسی را ایجاد کند.
قرص ضد افسردگی غیر معمول
این گروه از قرص ضد افسردگی نسبتا جدید و منحصربه‌فرد هستند که به روش‌های مختلف با یکدیگر کار می‌کنند و در دسته‌های معمولی قرص ضد افسردگی قرار نمی‌گیرند. نمونه‌هایی در این کلاس عبارتند از:
- بوپروپیون
- دولوکستین
- میرتازاپین
- ونلافاکسین
- ترازودون
- نفازادون
مانند بسیاری از قرص‌های ضد افسردگی، این نسخه‌های غیر معمول با تأثیر بر تعادل انتقال دهنده‌های عصبی مختلف در مغز مانند دوپامین، سروتونین و نوراپی نفرین به منظور بهبود خلق و خوی عمل می کنند.
