کهیر نوعی حساسیت پوستی است که نسبتاً سریع ظاهر شده و زود هم از بین می رود. با این حال، گاهی اوقات کهیرها بسته به علت، دوباره پدیدار می شوند و برای روزها و هفته ها روی پوست باقی می مانند. پس، چگونه مدت زمان ماندگاری کهیر را تشخیص دهیم؟
در این مقاله از مجله زیبا بمان، به بررسی مدت زمان ماندگاری کهیر و روش درمان آن می پردازیم. در ادامه با ما همراه باشید.
فهرست مقالات
ماندگاری کهیر چقدر است؟
به طور معمول، کهیر تنها 2 تا 3 ساعت روی پوست باقی می ماند. اما برای برخی افراد، حضور کهیر روی پوست برای مدت طولانی تری ادامه می یابد. ماندگاری کهیر می تواند به حاد یا مزمن بودن آن بستگی داشته باشد.
کهیرهای حاد به سرعت ظاهر می شوند و دوام زیادی ندارند. این کهیرها در کمتر از 6 هفته از بین می روند. با این حال، حدود 25 درصد از مردم به کهیر مزمن مبتلا می شوند. کهیر مزمن نوعی کهیر است که به مدت 6 هفته یا بیشتر، باقی می ماند.
برای بسیاری از افراد، کهیرهای مزمن در نهایت به خودی خود از بین می روند؛ اما این روند ممکن است ماه ها طول بکشد. طبق گفته انجمن پوست آمریکا، حدود نیمی از افراد مبتلا به کهیر مزمن به طور خود به خودی در عرض یک سال بهبود می یابند.
چه چیزی باعث کهیر حاد می شود؟
کهیر حاد اغلب در پاسخ به یک آلرژن یا محرک ایجاد می شود. هنگامی که سیستم ایمنی بدن یک ماده را به عنوان تهدید برای سلامتی شناسایی کند، هیستامین و سایر مواد شیمیایی آزاد می کند. این اتفاق باعث می شود که رگ های خونی ریز زیر پوست، مایعی نشت کنند که تجمع آن باعث ایجاد برآمدگی می شود.
برخی از محرک های متداول که می توانند منجر به کهیر شوند عبارت اند از:
- آلرژن های غذایی مانند شیر، تخم مرغ، آجیل درختی و بادام زمینی
- تماس با آلرژن ها مانند لاتکس یا پوست حیوانات
- نیش یا گزیدگی حشرات
- برخی داروها
هر دارویی می تواند باعث ایجاد کهیر شود؛ اما برخی از داروهایی که بیشتر کهیر ایجاد می کنند شامل:
- آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند آسپرین
- دیورتیک های تیازیدی
- مواد افیونی مانند کدئین و مورفین
کهیر حاد همچنین می تواند در پاسخ به عفونت های ویروسی، عفونت های انگلی یا در هنگام استرس رخ دهد.
علت کهیر مزمن چیست؟
کهیر مزمن ممکن است همان دلایل کهیر حاد را داشته باشد؛ اما بیشتر از 6 هفته باقی بماند. با این حال، کهیر مزمن اغلب به دلیل حساسیت نشان دادن بدن به یک آلرژن نیست و یک علت فیزیکی دارد. از این رو، کهیرهای مزمن دو دسته هستند: کهیر القایی و کهیر ایدیوپاتیک مزمن.
کهیر ایدیوپاتیک مزمن
کهیر ایدیوپاتیک مزمن هنوز علت مشخصی ندارد و شایع ترین شکل کهیر مزمن است. محققان همچنان در حال بررسی علت بروز این نوع کهیر هستند و حدس می زنند که با خودایمنی مرتبط باشد.
خودایمنی زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی، اشتباهاً به بافت های سالم بدن حمله کند. چندین بیماری خودایمنی می توانند با کهیر مزمن همراه باشند. شایع ترین آن ها، بیماری تیروئید است.
این نشان می دهد که کهیر ممکن است ناشی از عملکرد نادرست سیستم ایمنی بدن باشد. سایر بیماری هایی که می توانند در کنار کهیر مزمن رخ دهند، عبارت اند از دیابت نوع 1، لوپوس و آرتریت روماتوئید.
عفونت نیز ممکن است با شروع کهیر مزمن همراه باشد. این عفونت می تواند باکتریایی، ویروسی یا انگلی باشد؛ که باز هم می تواند ناشی از خودایمنی باشد.
کهیر القایی
کهیر القایی یا فیزیکی، نسبت به کهیر مزمن ایدیوپاتیک کمتر شایع است. این نوع کهیر در افرادی ایجاد می شود که پوست خود را در معرض محرک های خاصی قرار می دهند. از جمله:
- خراشیدگی یا فشار: رایج ترین نوع کهیر القایی، به نام درماتوگرافی شناخته می شود که شامل ایجاد کهیر به عنوان پاسخی به خاراندن یا کشیدگی سطح پوست است.
- سرماخوردگی: پس از قرار گرفتن پوست یا دهان در معرض سرما، امکان دارد کهیر سرمایی ایجاد شود. محرک های این نوع کهیر شامل مصرف نوشیدنی های سرد، دست زدن به آب سرد یا بیرون رفتن در هوای سرد است.
- گرما: کهیر کولینرژیک زمانی رخ می دهد که بدن فرد بیش از حد گرم شود یا عرق کند. حمام آب گرم، ورزش شدید، و مصرف غذاهای تند می تواند محرک این نوع کهیر باشد.
- اشعه ماوراء بنفش: کهیرهای آفتابی در پاسخ به اشعه ماوراء بنفش خورشید و لامپ های خاص، مانند لامپ های سولاریوم، ایجاد می شوند.
- آب: برخی افراد در صورت تماس پوست با آب، دچار کهیر می شوند. این کهیر با نام آکواژنیک شناخته می شود و بسیار نادر است.
چگونه کهیر را درمان کنیم؟
مناسب ترین درمان، بستگی به این دارد که فرد به کهیر حاد مبتلا است یا کهیر مزمن. بعد از تشخیص نوع کهیر به کمک پزشک، می توانید از روش های درمانی زیر کمک بگیرید:
درمان کهیر حاد
پزشکان معمولاً آنتی هیستامین های نسل دوم را به عنوان اولین روش درمانی برای کهیر حاد توصیه می کنند. مانند:
- لوراتادین
- دسلوراتادین
- فکسوفنادین
- ستیریزین
- لووستیریزین
اگر این داروها کهیر را بهبود ندهند، پزشک ممکن است یک آنتی هیستامین اضافی مانند سایمتیدین، فاموتیدین یا رانیتیدین را تجویز کند. همچنین در صورت صلاحدید پزشک، ممکن است لازم باشد یک دوره 3 تا 10 روزه کورتیکواستروئید مصرف کنید.
اگر پزشک احساس کند که فرد در معرض خطر آنافیلاکسی (یک واکنش آلرژیک شدید است که تنفس را مختل می کند) است، ممکن است تزریق اپی نفرین را برای او تجویز کند. این یک داروی اورژانسی برای درمان سریع آنافیلاکسی محسوب می شود.
کهیر مزمن
پزشکان ممکن است یک برنامه درمانی چهار مرحله ای را برای بهبود کهیر مزمن تجویز کنند. این برنامه شامل استفاده روزانه از آنتی هیستامین است که بسته به شدت کهیر، ممکن است تا 4 برابر دوز معمولی باشد.
در صورت لزوم، ممکن است آنتی هیستامین دوم یا داروی دیگری مانند مونتلوکاست نیز تجویز شود. اگر فرد کهیرهای مداوم داشته باشد، ممکن است احتیاج به مصرف یک آنتی هیستامین با قدرت بالا مانند هیدروکسی زین یا دوکسپین داشته باشد.
مرحله آخر این است که پزشک، فرد را برای تعدیل سیستم ایمنی به متخصص ارجاع دهد. این روند درمانی ممکن است شامل مصرف داروهایی مانند اومالیزوماب یا سیکلوسپورین باشد.
پس از بهبود یافتن کهیر، پزشک به تدریج دوز این داروها را کاهش می دهد. اگر کهیرها علت فیزیکی مانند قرار گرفتن در معرض سرما یا گرما داشته باشند، اتخاذ تغییراتی برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض این محرک ها نیز ضروری خواهد بود.
کلام آخر
در مجموع، درباره ماندگاری کهیر می توان این گونه نتیجه گیری کرد که کهیرهای معمولی، ظرف 2 تا 3 ساعت برطرف می شوند. در حالی که کهیر حاد ظرف 6 هفته و کهیر مزمن، بعد از گذشت بیشتر از 6 هفته برطرف می شود. برای کاهش خارش کهیر در خانه، می توانید از نکات زیر کمک بگیرید:
- استفاده از داروهای موضعی ضد خارش مانند لوسیون کالامین
- پوشیدن لباس های گشاد
- استفاده از مرطوب کننده یا لوسیون های بدون عطر برای جلوگیری از خشکی پوست
- استفاده از کمپرس سرد چند بار در روز
همچنین مهم است که از محرک های فیزیکی کهیر نیز دوری کنید. اگر فرد کهیر سرمایی داشته باشد، کمپرس سرد ممکن است آن را بدتر کند.
منبع: medicalnewstoday
دیدگاه کاربران