چه آزمایشاتی می‌تواند آسم را تشخیص دهد؟

آسم یک بیماری مزمن ریوی است که بر تنفس تأثیر می‌گذارد. برای تشخیص آسم، پزشک ممکن است علائم را ارزیابی کند و از طیف وسیعی از آزمایش‌های تنفسی برای اندازه‌گیری عملکرد ریه استفاده کند. آزمایش‌های تنفسی می‌توانند به پزشک کمک کنند تا ببیند ریه‌ها چقدر خوب کار می‌کنند و تشخیص دهد که آیا علائم فرد به دلیل آسم است یا بیماری دیگری. در این مقاله، به آزمایش‌های مختلفی که پزشک ممکن است برای تشخیص آسم استفاده کند و آنچه افراد در طول آزمایش انتظار دارند، می‌پردازیم.

تعریف آسم

آسم یک بیماری ریوی طولانی مدت است که حرکت هوا از طریق مجاری هوایی را دشوارتر می‌کند. چند نوع آسم وجود دارد، از جمله:

• آسم ناشی از قرار گرفتن در معرض
• آسم ناشی از ورزش
• آسم آلرژیک

آسم می‌تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. اکثر افرادی که آسم دارند در سنین پایین تشخیص داده می‌شود، اما افراد مسن نیز ممکن است به آسم مبتلا شوند. آسم می‌تواند باعث خس‌خس سینه، سفتی در قفسه سینه یا سرفه شود. افراد ممکن است متوجه شوند که برخی عوامل باعث تحریک یا بدتر شدن علائم آنها می‌شود، مانند هوای سرد، ورزش یا آلرژن‌ها.

در صورت شدید بودن علائم، حمله آسم ممکن است رخ دهد. حملات آسم همچنین می‌تواند منجر به بستری شدن در بیمارستان و در برخی موارد نارسایی تنفسی و مرگ شود.

چگونه آسم بر بدن تأثیر می‌گذارد؟

آسم می تواند باعث تورم و باریک شدن راه‌های هوایی شود. راه‌های هوایی همچنین می‌توانند به محرک‌های محیطی حساس شوند، که ممکن است باعث التهاب بیشتر و تولید مخاط اضافی شود. این امر تنفس را دشوار می‌کند و باعث علائم آسم می‌شود.

چگونه پزشکان آسم را تشخیص می‌دهند؟

برای تشخیص آسم، پزشک ممکن است ابتدا یک سابقه پزشکی کامل بگیرد. این ممکن است شامل پرسیدن سؤالاتی در مورد:

• داروها
• شیوه زندگی
• اشتغال
• شرایط پزشکی قبلی
• سابقه آلرژی یا اگزما، که ممکن است احتمال ابتلا به آسم را افزایش دهد.
• سابقه خانوادگی آسم، آلرژی یا اگزما
• قرار گرفتن در معرض محرک‌های محیطی، مانند گرده، گرد و غبار، یا دود تنباکو

پزشک همچنین در مورد علائمی که ممکن است نشان دهنده آسم باشد، مانند:

• تنگی نفس
• خس‌خس سینه
• سرفه کردن
• سفتی در قفسه سینه

یک پزشک ممکن است بخواهد بداند که افراد چقدر علائم را تجربه می‌کنند، چه زمانی رخ می‌دهند و به نظر می‌رسد چه چیزی آنها را تحریک می‌کند، و اینکه آیا علائم افراد را در شب بیدار می‌کند یا خیر.

سپس پزشک ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گوش دادن به تنفس و بررسی راه‌های هوایی
• بررسی پوست برای شرایط آلرژیک، مانند اگزما
• بررسی اعضای مختلف بدن مانند گوش، چشم و بینی

سپس پزشک ممکن است یک سری آزمایشات عملکرد ریه را برای بررسی آسم انجام دهد. تست‌های عملکرد ریه نشان می‌دهد که ریه‌ها چقدر خوب کار می کنند و می توانند شامل موارد زیر باشند:

اسپیرومتری

در طی آزمایش اسپیرومتری، افراد از لوله‌ای که به کامپیوتر وصل می‌شود، تنفس می‌کنند. اسپیرومتری میزان و سرعت هوایی که افراد به داخل و خارج تنفس می‌کنند را اندازه گیری می‌کند.

اسپیرومتری با گشاد کننده برونش

اگر تست اسپیرومتری کاهش عملکرد ریه را نشان دهد، افراد ممکن است از برونکودیلاتور استفاده کنند که دارویی است که راه‌های هوایی را باز می‌کند. سپس افراد تست اسپیرومتری را تکرار خواهند کرد. اگر نتایج نشان‌دهنده بهبود عملکرد ریه باشد، احتمالاً فرد مبتلا به آسم است.

پلتیسموگرافی ریه

در طول این آزمایش، یک دستگاه حجم ریه را اندازه گیری می‌کند. پلتیسموگرافی ریه پلتیسموگرافی بدن یا ریوی نیز نامیده می‌شود. پزشک ممکن است این آزمایش را برای بررسی وجود هرگونه مشکل دیگری مانند آمفیزم یا محدودیت ناشی از اسکار ریه یا مشکلات اسکلتی عضلانی پیشنهاد کند.

تست شستشوی نیتروژن

این آزمایش فضای مرده تشریحی ریه‌ها را اندازه گیری می‌کند، جایی که هوا تبادل نمی‌شود. این آزمون به روش فاولر نیز معروف است. فرد اکسیژن خالص را استنشاق می کند و سپس از طریق یک آنالایزر نیتروژن بازدم می‌کند. پزشک همچنین ممکن است این آزمایش را برای بررسی وجود هرگونه مشکل ریوی دیگر پیشنهاد کند.

تحریک برونش

آزمایش تحریک برونش نشان می‌دهد که چگونه عضلات در مجاری هوایی تحت قرار گرفتن در معرض برخی مواد مانند آلرژن‌ها یا داروها واکنش نشان می‌دهند.

یکی از انواع آزمایش تحریک برونش، چالش متاکولین است. افراد یک عامل محرک احتمالی مانند متاکولین یا مانیتول را استنشاق می‌کنند و سپس برای بررسی پاسخ راه‌های هوایی آزمایش اسپیرومتری انجام می‌دهند.

یک پزشک متخصص عامل محرک را به تدریج افزایش می‌دهد تا زمانی که پاسخی را ببیند یا از آستانه پیش‌بینی شده عبور کند.

حداکثر جریان بازدمی (PEF)

تست PEF سرعتی را که افراد می‌توانند با حداکثر تلاش، هوا را به داخل لوله وارد کنند، اندازه گیری می‌کند.

اکسید نیتریک بازدم کسری (FeNO)

آزمایش FeNO میزان نیتریک اکسیدی را که افراد بازدم می‌کنند اندازه گیری می‌کند. مردم در یک دستگاه دستی نفس خود را بیرون می‌دهند. سطوح بالای اکسید نیتریک می‌تواند نشان دهنده التهاب ریه باشد.

تست‌های ورزشی

اگر افراد در حین ورزش علائم آسم داشته باشند، ممکن است آسم ناشی از ورزش یا برونکواسپاسم ناشی از ورزش داشته باشند. یک پزشک آزمایش‌های ورزشی انجام می‌دهد تا بررسی کند که بدن چگونه به فعالیت اضافی واکنش نشان می‌دهد.

افراد ممکن است از دوچرخه ورزشی یا تردمیل در حالی که به دستگاه مانیتور قلب و فشار خون متصل هستند استفاده کنند. در حالی که افراد ورزش می‌کنند، این دستگاه‌ها علائم حیاتی را اندازه‌گیری می‌کنند.

تست‌های آلرژی

اگر افراد سابقه آلرژی داشته باشند، یا اگر پزشک مشکوک باشد که آلرژی می‌تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن علائم شود، ممکن است طیف وسیعی از تست‌های آلرژی را انجام دهند. آزمایش آلرژی ممکن است شامل آزمایش خون یا آزمایش پوستی باشد. تست‌های آلرژی نشان می‌دهد که کدام آلرژن‌ها باعث واکنش ایمنی می‌شوند.

تست‌های دیگر

اگر پزشک مشکوک باشد که هر چیزی غیر از آسم ممکن است باعث علائم شود، ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای رد سایر شرایط انجام دهد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اشعه ایکس قفسه سینه
• تست رفلاکس اسید
• اشعه ایکس سینوس

در کودکان زیر 6 سال

تشخیص آسم در کودکان زیر 6 سال می‌تواند دشوارتر باشد. این به این دلیل است که کودکان کوچکتر ممکن است نتوانند برخی از آزمایشات عملکرد ریه مانند اسپیرومتری را انجام دهند. اگر پزشک پس از ارزیابی علائم و سابقه پزشکی کودکی مشکوک به آسم باشد، ممکن است داروهای آسم را تجویز کند تا ببیند کودک چگونه پاسخ می‌دهد.

در طول آزمایشات چه انتظاری باید داشت؟

بسیاری از آزمایش‌های اولیه برای آسم می‌توانند در مطب پزشک انجام شوند. طبق گفته انجمن ریه آمریکا، آزمایشات آسم هیچ دردی ایجاد نمی‌کند. افراد در صورت انجام آزمایش خون یا تست حساسیت پوستی ممکن است خراش یا خراش خفیفی از سوزن احساس کنند. پزشک ممکن است از افراد بخواهد که آزمایشات را چندین بار تکرار کنند تا از تشخیص دقیق اطمینان حاصل شود.

بسیاری از آزمایش‌های عملکرد ریه به افراد نیاز دارند که از طریق یک قطعه دستگاه تنفس و تنفس کنند. یک تست ورزشی ممکن است افراد را مجبور به استفاده از تردمیل یا دوچرخه ورزشی کند. انجمن ریه آمریکا به افراد پیشنهاد می‌کند برای آزمایش‌های آسم آماده شوند:

ادامه مصرف هر داروی معمولی تا زمان آزمایش، مگر اینکه پزشک دستور دیگری بدهد.
اجتناب از سیگار کشیدن حداقل به مدت 6 ساعت قبل از هر آزمایش.
6-8 ساعت قبل از آزمایش از استفاده از دستگاه تنفسی خودداری کنید.
پوشیدن لباس های گشاد و راحت و کفش های مناسب برای تست ورزش.
پیروی از هرگونه توصیه آماده سازی پزشک.
پس از آزمایش، افراد می توانند فعالیت های عادی خود را از سر بگیرند.

انواع مختلف آسم

پزشکان بسته به شدت علائم و عملکرد ریه، آسم را به چهار سطح مختلف طبقه‌بندی می‌کنند. برای تشخیص سطح آسم فردی، پزشک ممکن است بخواهد بداند که افراد چقدر علائم را تجربه می‌کنند و اینکه آیا سرفه یا مشکل تنفسی آنها را در شب بیدار می‌کند یا خیر. همچنین ممکن است پزشک بپرسد که آیا فعالیت‌های روزمره باعث بروز مشکلات تنفسی می‌شود یا اینکه آیا مردم نیاز به استفاده از استنشاق نجات دارند یا خیر.

چهار سطح آسم عبارتند از:

آسم متناوب: افراد علائم را کمتر از دو بار در هفته و کمتر از دو شب در ماه تجربه می‌کنند.
آسم پایدار خفیف: افراد 2 روز در هفته یا بیشتر علائم را تجربه می‌کنند و سه یا چهار بار در ماه در شب بیدار می‌شوند.
آسم پایدار متوسط: افراد هر روز علائم را تجربه می‌کنند و در شب یک یا چند بار در هفته از خواب بیدار می‌شوند.
آسم شدید مداوم: علائم هر روز و هر شب افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

نتایج و معنای آنها

پزشک سن، قد و جنسیت فرد را هنگام محاسبه اندازه‌گیری‌های طبیعی از آزمایش آسم در نظر می‌گیرد. اگر افراد نتایج غیرطبیعی از آزمایش داشته باشند، ممکن است نشان‌دهنده مشکل ریوی باشد. در برخی موارد، افرادی که عملکرد ریه سالمی دارند، همچنان می‌توانند نتیجه غیرطبیعی از آزمایش تنفس داشته باشند.

یک پزشک نتایج را تفسیر می‌کند و سپس معنای آنها را توضیح می‌دهد. نتایج آزمایش می‌تواند آسم یا بیماری دیگری را نشان دهد که بر راه‌های هوایی تأثیر می‌گذارد.

چشم انداز

در حال حاضر هیچ درمانی برای آسم وجود ندارد، اما یک برنامه درمانی می‌تواند به افراد در مدیریت علائم خود کمک کند. یک برنامه درمانی می تواند شامل مصرف داروهای آسم، ایجاد تغییرات در شیوه زندگی و اجتناب از هر گونه محرک در صورت امکان باشد.

خلاصه

برای تشخیص آسم، پزشک علائم را ارزیابی می‌کند، معاینه فیزیکی انجام می دهد و سابقه پزشکی را بررسی می‌کند.

طیف وسیعی از آزمایش‌های تنفسی می‌توانند عملکرد ریه‌ها را نشان دهند و به پزشک در تشخیص آسم کمک کنند. آزمایش‌های دیگر، مانند عکس‌برداری با اشعه ایکس و آزمایش‌های آلرژی، می‌تواند به پزشک کمک کند تا سایر شرایطی را که ممکن است باعث علائم شوند را رد کند. اگر آزمایشات نشان دهنده آسم باشد، فرد می‌تواند یک برنامه درمانی را با پزشک خود در میان بگذارد.