شیمی درمانی و پرتودرمانی روش های درمانی سرطان هستند. آنها از روش های مختلفی برای کوچک کردن تومورها ، از بین بردن سلولهای سرطانی و جلوگیری از گسترش سرطان استفاده می کنند. تشخیص سرطان می تواند زندگی فرد را تغییر دهد. افراد مبتلا ممکن است لازم باشد گزینه های درمانی ، از جمله شیمی درمانی و پرتودرمانی را در نظر بگیرند. هر دو این روش ها برای درمان سرطان است ، اما تفاوت های اساسی بین آنها وجود دارد.
در این مقاله شیمی درمانی و پرتودرمانی ، عوارض جانبی احتمالی و آنچه در صورت دریافت این درمان های نجات دهنده برای فرد انتظار می رود ، بررسی می شود.
فهرست مقالات
تعریف شیمی درمانی
پزشکان شیمی درمانی را به عنوان اولین خط درمانی برای طیف وسیعی از سرطان ها تجویز می کنند. با این حال، ممکن است از اصطلاح “شیمی درمانی” برای اشاره به هر دارویی برای درمان بیماری استفاده کنند.
در شیمی درمانی ، پزشکان از گروهی از داروها که می توانند رشد سلول ها را کند یا متوقف کنند، استفاده می کنند. گاها این دارو ها تمایزی بین سلولهای سالم و سلولهای سرطانی قائل نیستند. بسیاری از سلولهای سالم بدن مانند سلولهای مغز استخوان ، دستگاه گوارش و فولیکول های مو به سرعت رشد می کنند. شیمی درمانی همچنین ممکن است این سلول ها را از بین ببرد ، باعث ریزش مو ، ضعف سیستم ایمنی بدن و سایر مشکلات سلامتی شود.
هدف از شیمی درمانی کاهش یا متوقف کردن رشد سرطان و جلوگیری از گسترش آن به سایر نقاط بدن از طریق متاستاز است. انواع مختلفی از شیمی درمانی وجود دارد که هرکدام اندکی متفاوت عمل می کنند. به عنوان مثال آنتی متابولیت ها به بخشی از سلول ها حمله می كنند كه به آنها اجازه می دهد DNA یا RNA را سنتز كنند و عوامل آلكیل كننده به پروتئین های سلول های سرطانی حمله می كنند. به طور سنتی ، پزشکان شیمی درمانی را از طریق تزریق وریدی (IV) در بیمارستان یا کلینیک انجام می دادند. اکنون ، برخی از داروهای شیمی درمانی به صورت قرص در دسترس هستند.
تعریف پرتودرمانی
پرتودرمانی می تواند بسیاری از سرطان ها را درمان کند. پزشکان از امواج شدید انرژی مانند اشعه ایکس یا ذرات زیر اتمی برای هدف قرار دادن سلول ها و بافت های در حال رشد سریع استفاده می کنند. مانند شیمی درمانی ، ممکن است سلول های سالم را به همراه سلول های سرطانی از بین ببرد. متخصصان بهداشت ممکن است پرتودرمانی را با شیمی درمانی ترکیب کنند تا اثربخشی آن افزایش یابد. پرتودرمانی به سه دسته گسترده تقسیم می شود:
تابش خارجی: یک پزشک اشعه را از خارج بدن هدایت می کند تا تومور را هدف قرار دهد.
تابش داخلی: متخصصان یک منبع تابش را در داخل بدن قرار می دهند تا به سلولهای تومور حمله کنند. بعداً تشعشعات کاشته شده را از بین ببرند یا اکثر اشکال تابش داخلی با گذشت زمان کمتر رادیواکتیو می شوند.
اشعه سیستمیک: تزریق IV باعث اشعه در بدن بیمار می شود.
با وجود برخی سرطان های در مراحل اولیه ، پرتودرمانی ممکن است اولین خط دفاعی برای جلوگیری از شیوع بیماری باشد. در مورد سایر سرطان ها ، پزشکان ممکن است قبل از جراحی از اشعه برای کوچک کردن تومور استفاده کنند. بعضی اوقات پرتودرمانی سرطان را درمان نمی کند اما ممکن است به مدیریت برخی از علائم سرطان کمک کند.
کدام یک موثرتر است؟
پزشکان تصمیم خواهند گرفت که برای درمان سرطان در یک فرد کدام روش درمانی بهترین روش است. علاوه بر این ، شیمی درمانی و پرتودرمانی می توانند مکمل یکدیگر باشند و پزشکان ممکن است آنها را با هم تجویز کنند. اینکه کسی پرتودرمانی داشته باشد یا شیمی درمانی بستگی به نوع سرطان و میزان گسترش آن دارد.
به طور کلی ، هیچ مدرکی مبنی بر موثرتر بودن یک روش درمانی در سایر موارد یا بیشتر موارد وجود ندارد. با این حال ، یک روش ممکن است گزینه بهتری برای انواع خاصی از سرطان باشد. یک مطالعه در سال 2018 شیمی درمانی و رادیوتراپی را پس از جراحی در بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم مقایسه کرد و هیچ تفاوتی بین این روش های درمانی نیافت.
یک مطالعه در سال 2019 ترکیبی از پرتودرمانی و شیمی درمانی را برای مرحله 3 یا 4 سرطان آندومتر آزمایش کرد. در مقایسه با شیمی درمانی به تنهایی ، افزودن پرتودرمانی باعث افزایش زمان بین بهبودی و عود بیماری نمی شود. درمان مناسب به عوامل زیادی بستگی دارد. افراد مبتلا به سرطان می توانند با متخصص انکولوژیک خود مشورت کنند تا در مورد گزینه های درمان و تحقیقاتی که این توصیه ها را پشتیبانی می کند بحث کنند.
کدام یک عوارض جانبی بیشتری دارد؟
از آنجا که شیمی درمانی و پرتودرمانی به سلول های سالم و سلول های سرطانی آسیب می رساند ، عوارض آن مشابه است. برخی از شایعترین عوارض جانبی عبارتند از:
- خستگی
- سیستم ایمنی ضعیف
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال
- ریزش مو
- مشکلات پوستی ، مانند:
- زخم
- پوست خشک
- تاول های دردناک
این عوارض ممکن است هنگامی که کسی همزمان تحت پرتودرمانی و شیمی درمانی قرار دارد ، بدتر باشد. بسته به نوع داروی خاص یا ناحیه درمان ، ممکن است افراد عوارض جانبی دیگری نیز تجربه کنند. به عنوان مثال تابش مغز ممکن است باعث کاهش شنوایی موقتی ، تشنج ، مشکلات حافظه و گفتار شود.
پرتودرمانی و شیمی درمانی ممکن است خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان را افزایش دهند. خطر خاص به داروهایی دارد که پزشکان تجویز می کنند ، مدت زمانی که فرد تحت درمان قرار می گیرد و سایر عوامل خطرزا فردی آنها برای سرطان بستگی دارد.
آیا افراد می توانند ترکیبی از شیمی درمانی و پرتودرمانی داشته باشند؟
بسته به تشخیص فرد ، یک متخصص سرطان ممکن است استفاده از شیمی درمانی و پرتودرمانی را با هم توصیه کند. برخی از داروهای شیمی درمانی می توانند بصورت جمعی عمل کنند ، اگرچه ممکن است فرد عوارض جانبی بیشتری را متوجه شود. افراد می توانند در مورد فواید استفاده از شیمی درمانی و پرتودرمانی با پزشک خود صحبت کنند تا احتمال زنده ماندن و احتمال بهبودی آنها در مقایسه با افزایش عوارض جانبی بررسی شود.
چه زمانی پزشکان تصمیم می گیرند که از شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده کنند؟
زمان و استفاده از شیمی یا پرتو درمانی به سرطان ، اهداف درمانی فرد و سایر عوامل بستگی دارد. گاهی اوقات ، شیمی درمانی حرف اول را می زند ، اما همیشه اینطور نیست. در برخی موارد ، فرد به طور همزمان به شیمی درمانی و پرتودرمانی نیاز دارد.
هر سرطانی متفاوت است ، بنابراین راهی برای پیش بینی بقای طولانی مدت یا عوارض جانبی صرفاً بر اساس درمان آن وجود ندارد. برخی از سرطان ها میزان بقا بالایی دارند ، در حالی که برخی دیگر فقط در عرض چند ماه باعث مرگ می شوند. عواملی که باید قبل از درمان در نظر گرفته شود عبارتند از:
عوارض جانبی: عوارض جانبی پرتودرمانی و شیمیایی مشابه است اما از دارویی به دارو دیگر و از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
بقای طولانی مدت: هم شیمی درمانی و هم پرتو درمانی ممکن است شانس بهبودی فرد را بهبود بخشد.
قرارهای پزشک: فرد برای ارزیابی پیشرفت خود به ویزیت های منظم پزشک نیاز دارد.همچنین برای بررسی عملکرد پزشکی خود به آزمایش پزشکی نیاز دارند.
درمان اضافی: شیمی درمانی و پرتودرمانی تنها درمان سرطان نیستند. ممکن است فردی برای مقابله با عوارض جانبی شیمی درمانی یا پرتودرمانی و سایر روش های درمانی به جراحی ، دارو درمانی نیاز داشته باشد.
دیدگاه کاربران