پسوریازیس یک بیماری التهابی است که باعث ایجاد لکه های خارش دار روی پوست می شود. هپاتیت C نوعی بیماری کبدی است که به دلیل ویروس هپاتیت C اتفاق می افتد. تحقیقات هنوز ادامه دارد ، اما شواهد نشان می دهد که این دو ممکن است با هم تعامل داشته و علائم یکدیگر را تشدید کنند. تحقیقات تاکنون هیچ ارتباط قطعی بین این دو پیدا نکرده است. با این حال ، برخی شواهد نشان می دهد که در افراد مستعد پسوریازیس ، عفونت هپاتیت C ممکن است علائم پسوریازیس را تشدید کند. تحقیقات دیگر نشان داده است که اگر فردی هر دو بیماری را داشته باشد ، درمان های یکی ممکن است باعث شعله ور شدن دیگری شود. به همین دلیل ، معمولاً غربالگری هپاتیت قبل از شروع درمان پسوریازیس انجام می شود.
در این مقاله ، ما به پسوریازیس ، هپاتیت C و ارتباطات احتمالی بین هر دو بیماری را بررسی خواهیم کرد.
تعریف پسوریازیس
پسوریازیس نوعی اختلال التهابی پوستی است که باعث می شود سلول های پوست خیلی سریعتر از حد معمول و سریعتر از بدن که از بین می رود ، تکثیر شوند. این منجر به تجمع این سلول ها می شود که به صورت لکه های قرمز نامنظم با پوسته پوسته شدن پوست ظاهر می شود. پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است. هر فرد ممکن است مجموعه عوامل خاص خود را داشته باشد که ممکن است منجر به تشکیل پسوریازیس شود ، مانند استرس ، دما و عفونت.
تعریف هپاتیت C
هپاتیت به التهاب در کبد اشاره دارد ، به طور معمول در پاسخ به آسیب یا عفونت است. هپاتیت C عفونت ناشی از ویروس هپاتیت C (HCV) است. این ویروس به کبد حمله کرده و منجر به التهاب می شود. فرد می تواند از طریق خون آلوده به این عفونت مبتلا شود.
در برخی موارد ، هپاتیت C ممکن است یک بیماری کوتاه مدت باشد ، اما برای برخی دیگر به یک عفونت طولانی مدت و مزمن تبدیل می شود. بسیاری از افراد ممکن است متوجه نشوند که به عفونت HCV مبتلا هستند زیرا به طور معمول با علائمی بروز نمی کند.
ارتباط پسوریازیس و هپاتیت C
هیچ ارتباط مستقیمی بین هپاتیت C و پسوریازیس وجود ندارد ، به این معنی که یکی باعث ایجاد دیگری نمی شود و داشتن یکی نشان دهنده این نیست که فرد دیگری را دارد.
این دو ممکن است ارتباطاتی با هم داشته باشند. در حالی که HCV کبد را تحت تأثیر قرار می دهد ، اما می تواند بر روی پوست تأثیر بگذارد و باعث ایجاد بیماری هایی مانند پسوریازیس شود. در برخی افراد ، عفونت HCV ممکن است به بی نظمی سیستم ایمنی بدن منتهی شود. پسوریازیس نوعی بیماری پوستی است که از نقص در سیستم ایمنی ناشی می شود.
علاوه بر این ، روند هپاتیت C و درمان آن ممکن است در این امر نقش داشته باشد. میزان استرسی که بدن هنگام عفونت HCV تحکل می کند ممکن است علائم پسوریازیس را تشدید و تحریک کند. علاوه بر این ، ممکن است پسوریازیس به عنوان عارضه جانبی برخی از داروها که هپاتیت C مزمن را درمان می کنند ، ایجاد شود.
پسوریازیس می تواند خطر ابتلا به عفونت ها را افزایش دهد. اگر فرد مبتلا به پسوریازیس تحت درمان سرکوب سیستم ایمنی که سیستم ایمنی بدن او را تعدیل می کند قرار بگیرد. این بدان معنا نیست که پسوریازیس منجر به عفونت HCV می شود ، بلکه فرد در معرض خطر بیشتر عفونت از جمله عفونت HCV قرار خواهد گرفت.
همچنین ممکن است ارتباطی بین درمان هپاتیت C و از بین رفتن علائم پسوریازیس وجود داشته باشد. یک مطالعه موردی در سال 2018 ، در مورد فردی با هر دو بیماری که تحت درمان ضد ویروسی برای عفونت HCV قرار گرفته است ، گزارش شده است که باعث بهبود علائم پسوریازیس نیز می شود. این نشان می دهد که نقص سیستم ایمنی ممکن است برای درمان هر دو بیماری کلیدی باشد. با این حال ، تحقیقات بیشتر لازم است.
ویژگی های بالینی و تشخیص
علائم پسوریازیس ممکن است از فردی به فرد دیگر کمی متفاوت باشد ، اما علائم مشخص آن لکه های پوست قرمز با پوسته پوسته شدن سفید است که ممکن است با خارش همراه باشد. ممکن است در هر جایی بروز کنند ، اما برخی از مکان های معمول شامل پوست سر ، آرنج و زانوها هستند.
پزشکان به طور معمول پسوریازیس را بر اساس معاینه فیزیکی تشخیص می دهند. آنها ممکن است در مورد سایر نواحی بدن سوال کنند تا میزان پسوریازیس مشخص شود. آنها همچنین ممکن است برای رد سایر شرایط مانند اگزما ، نمونه برداری از پوست را انجام دهند.
به طور معمول ، افراد مبتلا به عفونت HCV هیچ علائمی ندارند. این امر غربالگری منظم برای هپاتیت C را مهم می کند ، به ویژه برای افرادی که پسوریازیس از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند. برخی از افراد مبتلا به عفونت حاد هپاتیت C ممکن است 1-3 ماه پس از مواجهه با ویروس علائمی داشته باشند که می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خستگی
- تب
- حالت تهوع
- استفراغ
- ادرار بسیار تیره
- مدفوع خاکستری یا خاکستری رنگ
- از دست دادن اشتها
- درد مفصل
- درد شکم
- زردی ، زردی پوست یا چشم ها
پزشکان با پرسیدن شرح حال پزشکی و انجام معاینه جسمی برای بررسی علائم فرد ، هپاتیت C را تشخیص می دهند. اگر آنها به هپاتیت C مشکوک باشند ، آزمایش خون می تواند به تایید تشخیص آنها کمک کند.
درمان پسوریازیس و هپاتیت C
درمان افرادی که هم به هپاتیت C و هم به پسوریازیس مبتلا هستند ممکن است متفاوت باشد. فرد باید از نزدیک با یک متخصص کبدی ، که یک پزشک متخصص در کبد است ، همکاری کند.
یک پزشک ممکن است استفاده از داروهای اینترفرون را برای درمان عفونت HCV پیشنهاد کند. با این حال ، این داروها ممکن است علائم را در برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس تشدید کند. از طرف دیگر ، یک پزشک ممکن است عامل ضد ویروسی (DAA) را پیشنهاد کند ، زیرا ممکن است موثرتر باشد و احتمال اثرات سو آن کمتر باشد.
درمان هپاتیت C ممکن است 8-24 هفته طول بکشد. در حالی که علائم پسوریازیس ممکن است در این مدت بدتر شوند ، اما پس از پایان درمان احتمالاً بهتر می شوند.
درمان پسوریازیس شامل کنترل هر چه بهتر علائم است. این ممکن است شامل تعدادی از راه حل های تزریق شده یا موضعی باشد. در برخی موارد ، پزشکان ممکن است داروهای بیولوژیک یا سرکوب کننده سیستم ایمنی را نیز تجویز کنند. در حالی که استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی در طول درمان HCV ایده آل نیست ، استفاده از DAA در کنار سرکوب کننده های سیستم ایمنی ممکن است نسبتاً بی خطر باشد.
عوارض احتمالی
افرادی که این دو بیماری را در کنار هم دارند ممکن است با عوارض احتمالی درمان روبرو شوند و باید در این باره با پزشک خود مشورت کنند. به عنوان مثال ، اگر فرد مبتلا به پسوریازیس به عفونت HCV مبتلا باشد ، پزشک ممکن است هنگام درمان عفونت ، پیشنهاد کند که هرگونه داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی را متوقف کند. این امر به منظور کمک به حفظ سیستم ایمنی بدن در عین مبارزه با عفونت است.
بدون درمان مناسب ، عوارض احتمالی هپاتیت C شامل سیروز ، نارسایی کبد و سرطان کبد است. همچنین پسوریازیس می تواند طیف گسترده ای از عوارض و بیماری های همراه را به همراه داشته باشد.
اگر شخصی دیگری را داشته باشد چگونه می توان از دیگری جلوگیری کرد؟
از آنجا که افراد مبتلا به پسوریازیس در معرض خطر بیشتری برای عفونت شدید هستند ، برای آنها مهم است که اقدامات لازم برای جلوگیری از عفونت HCV را انجام دهند. HCV می تواند از طریق خون یا به ندرت از طریق مایعات دیگر بدن پخش کند. مراحل جلوگیری از عفونت شامل موارد زیر است:
- سوزن های دارویی یا سایر مواد مخدر را به اشتراک نگذارید
- هنگام لمس زخم های باز یا خون فرد دیگر ، دستکش بپوشید
- اطمینان حاصل کنید سوزن های خالکوبی یا سوراخ کننده های بدن از ابزار استریل و جوهر تازه استفاده می کنند
- اشتراک گذاری وسایل شخصی که ممکن است با خون تماس داشته باشند ، مانند تیغ ، مسواک و ناخن گیر
- پرهیز از رابطه جنسی خشن یا مقعدی بدون محافظت
حتی اگر فردی در گذشته به هپاتیت C مبتلا شده باشد ، باز هم می تواند دوباره به این عفونت مبتلا شود. فرد مبتلا به هپاتیت C که متوجه علائم پسوریازیس می شود باید با پزشک خود صحبت کند تا بتواند در اسرع وقت درمان را آغاز کند.
خلاصه
هپاتیت C و پسوریازیس ارتباط مستقیمی ندارند ، اما تحقیقات نشان می دهد که این شرایط ممکن است به یکدیگر مرتبط باشند. هپاتیت C باعث پسوریازیس نمی شود ، اما ممکن است باعث ابتلا به این بیماری در افراد مستعد ابتلا به آن شود. افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت هایی مانند هپاتیت C قرار دارند.
درمان های هر دو بیماری ممکن است با هم تداخل داشته باشند ، علائم را تشدید کرده و منجر به عوارض دیگری شوند. بنابراین ، مهم است که فردی با هر دو بیماری از نزدیک با یک پزشک کار کند و توصیه های او را در مورد روش های درمانی دنبال کند.
دیدگاه کاربران