هر آنچه باید درباره پسوریازیس و گزینه درمانی آن، رتینوئیدها بدانید!

پسوریازیس نوعی بیماری پوستی است که باعث ایجاد پلاک های ناراحت کننده ، ضخیم و پوسته پوسته بر روی پوست میشود. درمان ممکن است شامل عوامل موضعی مانند رتینوئیدها باشد. در حالی که برخی از افراد ممکن است استفاده از رتینول را در نظر بگیرند که نوعی رتینوئید ضعیف تر و معمولاً در دسترس است ، البته بعید به نظر می رسد که رتینول به اندازه رتینوئیدهای دارای نسخه موثر باشد.
رتینول به طور کلی بی خطر است و یک ماده رایج در بسیاری از محصولات مراقبت از پوست است که برای حمایت از پوست سالم موجود است. با این حال بعید است که به درمان علائم پسوریازیس کمک کند. در عوض ، فرد مبتلا به پسوریازیس برای کاهش و کنترل علائم خود به رتینوئیدهای تجویز شده قوی یا سایر داروهای موضعی نیاز دارد.
در این مقاله ، ما در مورد رتینول و رتینوئیدها و اثر آنها در درمان پسوریازیس بحث خواهیم کرد.

پسوریازیس چیست ؟

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است که باعث می شود سلول های پوست به سرعت تکثیر شوند. پوست قادر به از بین بردن سلولهای جدید پوست نیست ، در نتیجه تجمع آن موجب ایجاد لکه های ضخیم ، قرمز یا پوسته پوسته می شود. این پوسته ها می توانند در هر جایی رشد کنند اما معمولاً روی آرنج ، زانو و پوست سر تأثیر می گذارند. همچنین احتمالاً باعث خارش شدید یا احساس سوزش می شوند.
پسوریازیس یک بیماری مزمن است و هیچ درمان مستقیمی وجود ندارد. درمان پسوریازیس معمولاً رفع علائم و مدیریت عوامل محرک فردی است.

رتینول چیست؟

Retinol مشتق ویتامین A است و به گروهی از داروها معروف است که به عنوان رتینوئید شناخته می شوند. رتینول یک ماده رایج در بسیاری از محصولات مراقبت از پوست بدون نسخه (OTC) است. 
به عنوان مشتقات ویتامین ، رتینول و سایر رتینوئیدها می توانند در ایمنی و سلامت پوست نقش داشته باشند. بعضی از افراد همچنین ممکن است به دلیل خواصی که از بهبود رتینول در پوست دارد ، از رتینول برای بهبود پوست استفاده می کنند.
با این حال ، یک متخصص پوست که فرد مبتلا به پسوریازیس را درمان می کند ، رتینوئیدهای موضعی قوی تر یا رتینوئیدهای خوراکی را تجویز می کند ، نه رتینول. از آنجا که رتینول ضعیف تر از رتینوئیدهای تجویز شده است ، تأثیر کمتری خواهد داشت و به طور معمول مدت زمان بیشتری برای رسیدن به نتیجه مطلوب طول می کشد.

چگونه به درمان پسوریازیس کمک می کند؟

رتینوئیدهای با تجویز نسخه یک روش رایج در درمان پسوریازیس هستند. به طور معمول ، آنها به صورت داروهای موضعی به نام تازاروتن یا داروهای خوراکی معروف به استریتین در دسترس هستند.
هر دو شکل با کاهش میزان سیتوکین ها و اینترلوکین ها که مواد شیمیایی هستند و در التهاب نقش دارند ، به روشی مشابه عمل می کنند. این کمک می کند تا علاوه بر کاهش التهاب ، سرعت رشد پلاک در سلول های پوستی نیز کاهش یابد. این به کاهش ضخامت ، خشکی و پوسته پوسته شدن پوست کمک می کند ، که به بهبود ظاهر آن کمک می کند.

نحوه استفاده از رتینول 

رتینول یک ماده رایج در محصولات مراقبت از پوست OTC است. برای محصولات موضعی پوست ، فرد باید از دستورالعمل های بسته بندی پیروی کند. این به طور معمول شامل مالیدن مقدار کمی از محصول به مناطق مشکل ساز است. بهتر است قبل از انتقال به مناطق بزرگتر ، ابتدا یک محصول جدید را روی یک سطح تمیز از پوست آزمایش کنید تا حساسیت یا تحریک پوست را بررسی کنید.
افراد فقط باید با راهنمایی پزشک از رتینوئیدهای تجویز شده برای درمان پسوریازیس استفاده کنند. فرد معمولاً با استفاده از مقدار تجویز شده در لایه نازکی روی پوست ، سپس با مالش کامل آن ، از رتینوئیدهای موضعی به روش مشابه رتینول OTC استفاده خواهد کرد. برای رتینوئیدهای خوراکی ، فرد معمولاً یک بار در روز کپسول مصرف کند.

ایمنی و اثربخشی رتینول

رتینوئیدهای موضعی و خوراکی معمولاً بی خطر هستند ، اما فرد فقط باید آنها را با راهنمایی پزشک استفاده کند. در صورت استفاده صحیح ، رتینوئیدها ممکن است بخشی مفید در درمان پسوریازیس باشد. پزشکان همچنین ممکن است آنها را در کنار سایر روشهای درمانی مانند سایر عوامل موضعی ، بیولوژیک و نور درمانی توصیه کنند.
محصولات حاوی رتینول به طور کلی بی خطر هستند. استفاده از رتینول ممکن است به بهبود سلامت پوست کمک کند و می تواند به درمان آکنه ، بهبود بافت و کاهش علائم پیری کمک کند. با این حال بعید است که به درمان علائم پسوریازیس کمک کند.

اثرات جانبی رتینول 

عوارض جانبی احتمالی رتینول و رتینوئیدها مشابه هستند ، عوارض جانبی بیشتر با دوزهای بالاتر و استفاده طولانی تر. این عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خشکی
• سرخی
• خارش

برای افرادی که از تازاروتن استفاده می کنند ، بیشترین عارضه جانبی تحریک پوست است. همچنین می تواند پوست را نسبت به نور خورشید حساس کرده و خطر آفتاب سوختگی را افزایش دهد. بنابراین ، توصیه می شود که تازاروتن را شب ها استفاده کنید یا هنگام آفتاب گرفتن پوست را با لباس بپوشانید.
در صورت مصرف استرترین ، ممکن است فرد در ابتدا متوجه بدتر شدن علائم پسوریازیس شود. این می تواند بر روی پوست ، مو ، ناخن و بافت داخل دهان ، بینی یا چشم تأثیر بگذارد. با این حال ، افرادی که به مصرف دارو ادامه می دهند تقریباً در طی 2 تا 12 هفته مشاهده می شوند.
سایر عوارض نادرتر آسیترتین می تواند شامل سطح کلسترول ناسالم ، برجستگی ناخن ها ، کاهش دید رنگ ، مشکل دیدن در شب ، درد در عضلات و مفاصل و مشکلات استخوانی باشد.
آسیترتین همچنین خطر بالقوه نقص مادرزادی را به همراه دارد. بنابراین ، افرادی که باردار هستند و یا قصد باردار شدن دارند ، نباید از استیترین استفاده کنند. برای جلوگیری از خطر ، افراد باید 3 سال پس از مصرف استرترین قبل از اقدام به بارداری صبر کنند. این همچنین بدان معناست که فرد در این مدت قادر به اهدای خون نخواهد بود.

سایر درمان های پسوریازیس

درمان رتینوئید فقط یکی از انواع درمان پسوریازیس است. یک فرد ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر درمانها از رتینوئیدها یا مشتقات استفاده کند. سایر درمان های پسوریازیس به قدرت و نوع پسوریازیس بستگی دارد و می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کورتیکواستروئیدها
• ویتامین دی
• اسید سالیسیلیک
• آنترالین
• سیکلوسپورین
• متوترکسات
• نور درمانی

خلاصه

رتینول یکی از مشتقات ویتامین A و یک ماده اصلی در بسیاری از محصولات بدون نسخه پزشک است. گرچه ممکن است سلامت کلی پوست را بهبود ببخشد و می تواند آکنه را درمان کند ، رتینول یک درمان موثر برای پسوریازیس نیست.
در عوض ، یک متخصص پوست ممکن است رتینوئیدهایی با قدرت تجویز کند. اینها در خانواده دارویی رتینول هستند اما بسیار قوی ترند. یک پزشک ممکن است استفاده از رتینوئیدهای موضعی یا خوراکی را به عنوان یک درمان موثر برای پسوریازیس پیشنهاد کند.
رتینوئیدها می توانند پوست را تحریک کنند. متخصصان پوست ممکن است رتینوئیدها را در کنار سایر گزینه های درمانی مانند بیولوژیک ، نور درمانی و سایر درمان های موضعی تجویز کنند.