چیلیت تماسی آلرژیک (ACC) درماتیت تماسی آلرژیک (ACD) است که بر لب ها تأثیر می گذارد. ACC باعث می شود لب ها ملتهب و متورم به نظر برسند و ممکن است باعث ایجاد پوسته پوسته روی لب ها شود. اصطلاح چیلیت (cheilitis) به التهاب کوتاه مدت یا بلند مدت لب ها اشاره دارد. عفونت ، لیسیدن مداوم لب یا قرار گرفتن در معرض مواد تحریک کننده یا آلرژن می تواند باعث ایجاد چیلیت شود. همچنین چندین ماده موجود در رژ لب ممکن است به عنوان یک محرک یا حساسیت زا عمل کنند.
فهرست مقالات
آیا چیلیت (ACC) جدی است؟
به طور معمول ، ACC موقتی است و پس از اینکه شخص از آلرژن ایجاد کننده واکنش اجتناب کند، به سرعت برطرف می شود با این حال ، در موارد نادر این واکنش آلرژیک می تواند منجر به آنافیلاکسی شود و یک واکنش آلرژیک شدید و کشنده می تواند منجر به شوک آنافیلاکتیک شود و آنافیلاکسی نیاز به درمان فوری دارد.
علائم آنافیلاکسی عبارتند از:
- تورم صورت ، لب ها یا زبان
- فشار خون پایین
- مشکل در تنفس
- استفراغ یا اسهال
- ناراحتی شکمی
- گیجی
- تشنج
علائم چیلیت
افراد ممکن است علائم ACC را روی یک یا هر دو لب تجربه کند و ACC ممکن است فقط در یک ناحیه کوچک ایجاد شود یا بر کل لب تأثیر بگذارد و این واکنش آلرژیک به ندرت بر غشای مخاطی داخلی لب ها تأثیر می گذارد.ACC معمولاً علائمی شبیه اگزما را ایجاد می کند که در داخل یا اطراف دهان ظاهر می شوند. در افرادی که پوست سفید و روشن دارند فرد ممکن است متوجه قرمزی شود اما در پوست تیره ، ممکن است فرد متوجه رنگ قهوه ای تیره ، بنفش یا قرمز شود.
سایر علائم ACC عبارتند از:
- خشکی
- پوسته پوسته شدن یا شکافتن
- پوسته پوسته شدن در گوشه های دهان
- سوزش
- خارش
- همچنین ممکن است فردی به چیلیت تماسی آلرژیک رنگدانه مبتلا شود که در آن ممکن است تغییر رنگدانه روی لب ها مشاهده شود.
علل چیلیت
یک واکنش آلرژیک زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به یک ماده یا آلرژن خاص حساسیت نشان می دهد. همانطور که از نامش پیداست ، ACC زمانی رخ می دهد که یک یا چند عامل حساسیت زا یا محرک با لب های فرد تماس پیدا کرده و باعث تورم و ملتهب شدن آنها می شود.
برخی از علل ACC عبارتند از:
- خمیردندان و سایر محصولات مراقبت از دهان مانند:پاک کننده دندان مصنوعی، دهانشویه، خلال دندان، نخ دندان
- عطرها
- داروهای خاصی مانند نئومایسین یا باسیتراسین
- فلزات خاص ، از جمله ابزار ترمیم دندان ، دستگاه ارتودنسی و ابزار پزشکی
- ضد آفتاب
- برخی غذاها مانند مرکبات یا دارچین
- پروپیلن گلیکول
مواد تشکیل دهنده رژ لب ها نیز می توانند باعث ACC شوند از جمله:
- روغن کرچک
- صدف
- رنگهای آزو
- روغن کنجد
- روغن زیتون ازن شده
- مواد نگهدارنده
درمان چیلیت
درمان چیلیت به علت آن بستگی دارد و بهترین راه درمان درماتیت تماسی یا در این مورد چیلیت تماسی، اجتناب از آلرژن یا تحریک کننده به طور کامل است و سایر گزینه های درمانی عبارتند از:
کورتیکواستروئیدهای موضعی
کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است به کاهش التهاب و بهبود ترک خوردگی لب کمک کنند. کورتیکواستروئیدهای موضعی با قدرت کم به صورت پماد ، کرم یا ژل بدون نسخه در دسترس هستند اما بهتر است در صورت مشاهده علائم به پزشک مراجعه کنید.
نرم کننده ها
نرم کننده ها به اشکال گوناگونی از جمله لوسیون ، پمادها و محصولات دیگر وجود دارند و می توانند مشکلاتی مانند خشکی ، خارش یا پوسته پوسته شدن را درمان کنند. این محصولات در داروخانه ها ، فروشگاه های مواد غذایی و به صورت آنلاین در دسترس هستند.
توصیه می شود از بالم های لب حاوی یک یا چند ماده زیر استفاده کنید:
- روغن دانه کرچک
- دی متیکون
- کره شی
- روغن معدنی
- سرامیدها
- مواد محافظ در برابر آفتاب مانند اکسید روی یا اکسید تیتانیوم
برای کاهش خطر تحریک یا واکنش آلرژیک ، از محصولات ضد حساسیت و فاقد عطر استفاده کنید.
مهار کننده های موضعی کلسینورین
مهار کننده های موضعی کلسینورین یا TCI ها را به عنوان داروهای غیر استروئیدی توصیف می شوند که سیستم ایمنی را برای جلوگیری از علائمی مانند خارش و التهاب تغییر می دهد اما فرد نباید آن را در بینی ، دهان یا چشم ها استفاده کند.
نکات مراقبت از خود
افرد می توانند موارد زیر را برای تسکین علائم در خانه امتحان کند:
- آب بنوشید تا هیدراته بمانید
- از گاز گرفتن یا چیدن لب ها خودداری کنید
- از مرطوب کننده استفاده کنید
- برای از بین بردن خارش از کمپرس سرد استفاده کنید
- در صورت امکان ، شخص باید از خاراندن لب نیز اجتناب کند ، زیرا این می تواند باعث بدتر شدن آلرژی و منجر به عفونت شود. در صورت بروز عفونت، فرد ممکن است به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشد.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم
در بسیاری از موارد ، هنگامی که فرد از حساسیت زا یا محرک اجتناب می کند این مشکل خود به خود برطرف می شود اما اگر دائمی باشد یا عود کند ، فرد باید با متخصص پوست یا متخصص آلرژی ملاقات داشته باشد.یک متخصص پوست یا متخصص آلرژی یک آزمایش برای شناسایی محرک انجام می دهد. در حین انجام آزمایش پچ ، متخصص پوست مقادیر کمی از آلرژن های بالقوه را روی پوست قرار می دهد و فرد باید تکه ها را به مدت 48 ساعت در محل نگه دارد. پس از 48 ساعت، متخصص پوست تکه ها را برداشته و می بیند که آیا واکنش آلرژیک رخ داده است یا خیر. ممکن است بعد از 4 تا 7 روز ، فرد به متخصص پوست مراجعه کند زیرا شاید زمان لازم باشد تا واکنشهای آلرژیک رخ دهد. توجه به این نکته ضروری است که اولین دور آزمایش ممکن است شکست بخورد زیرا آلرژن های زیادی وجود دارد که می توانند واکنش نشان دهند و ممکن است فرد مجبور باشد چند دور آزمایش را انجام دهد و در صورت بروز علائم عفونت ، فرد باید به پزشک مراجعه کند.
دیدگاه کاربران